Σχετικά με το ζήτημα των επιτρεπτών επεμβάσεων σε δάση και δασικές εκτάσεις για την ανάπτυξη λατομικών δραστηριοτήτων η απόφαση 2222/2017 του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας έκανε δεκτό ότι είναι επιτρεπτή, υπό προϋποθέσεις, η μεταβολή της μορφής εκτάσεως με δασική βλάστηση για την εξόρυξη λατομικών ορυκτών, προκειμένου να ικανοποιηθούν ανάγκες, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να καλυφθούν με τη χρησιμοποίηση εκτάσεων στερουμένων δασικής βλάστησης και εφ΄ όσον κριθεί ότι η συγκεκριμένη ανάγκη έχει για την εθνική οικονομία ζωτική σημασία που υπερτερεί της διαφύλαξης της δασικής βλάστησης.

Τα ανωτέρω γίνονται δεκτά κατ΄ εκτίμηση και του βαθμού επάρκειας λατομικών ορυκτών, των υφισταμένων δυνατοτήτων κάλυψης της σχετικής ζήτησης στο σύνολο της Χώρας ή σε ορισμένο τμήμα της και οικονομικών δεδομένων και παραμέτρων αναγομένων σε εθνικό επίπεδο χωρίς να αρκεί, ως λόγος καταστροφής της δασικής βλάστησης, η πιθανή αύξηση του επιχειρηματικού κέρδους των ενδιαφερομένων. Η ανάγκη αυτή πρέπει να ικανοποιείται κατά την απόφαση με τη μικρότερη δυνατή απώλεια δασικού πλούτου.

Εφ΄ όσον πρόκειται για έργο που προβλέπεται από ισχύοντα χωροταξικό σχεδιασμό, το οποίο έχει χαρακτηρισθεί ως έργο εθνικής σημασίας, οπότε η ζωτική σημασία του για την οικονομία και την κοινωνία είναι αυταπόδεικτη, ως υπέρτερη ανάγκη διαφύλαξης του δασικού πλούτου, η οποία θα εμπόδιζε κατά το Σύνταγμα την κατασκευή του έργου εθνικής σημασίας, μπορεί να νοηθεί μόνον αυτή που ανακύπτει σε ειδικές περιπτώσεις δασικού κεφαλαίου ιδιάζουσας βαρύτητας, όπως οι εθνικοί δρυμοί, οι χώροι ενδιαιτημάτων απειλουμένων ειδών πανίδας, οι περιοχές απόλυτης προστασίας κ.λπ.

Η επίμαχη έκταση πέραν της αυτονόητης αξίας της δασικού χαρακτήρα, δεν αποτελεί ιδιαίτερης σημασίας δασικό κεφάλαιο. Το γεγονός αυτό αρκεί κατά την απόφαση για τη νομιμότητα της προσβαλλομένης πράξεως, η οποία αφορά έργο εθνικής σημασίας, για την κατασκευή του οποίου δεν βρέθηκαν ικανοποιητικές εναλλακτικές λύσεις σε περιοχές στερούμενες δασικής μορφής.

Το Δικαστήριο δέχθηκε περαιτέρω ότι η παράλειψη οριοθέτησης ρέματος πριν την έγκριση περιβαλλοντικών όρων έργου πλησίον αυτού, δεν συνιστά πλημμέλεια της εγκρίσεως. Τούτο ισχύει πολλώ μάλλον επί εκτελέσεως βασικών και εκτεταμένων έργων υποδομής σε περιοχές απομακρυσμένες από οικισμούς, οπότε αρκεί η λήψη μέτρων για την ακώλυτη συνέχιση της λειτουργίας της απορροής των υδάτων και την προστασία τυχόν οικοσυστημάτων.

Με την απόφαση κρίθηκαν σύμφωνες με το Σύνταγμα οι διατάξεις των άρθρων 3-5 και 8 του ν. 1428/1984,* κατά το μέρος που επιτρέπουν εκμετάλλευση λατομικών χώρων και εκτός καθορισμένων λατομικών περιοχών, προκειμένου να εκτελεσθούν έργα ειδικών κατηγοριών, μεταξύ των οποίων και έργα εθνικής σημασίας. Όπως αναφέρεται, τα κριτήρια χωροθέτησης των ειδικών αυτών λατομικών χώρων συνιστούν κριτήρια χωροταξικής φύσεως πρόσφορα για την άμβλυνση των επιπτώσεων του έργου στο περιβάλλον. Για τη νομιμότητα της λειτουργίας λατομικών χώρων αυτής της κατηγορίας δεν απαιτείται, σύμφωνα με την απόφαση, ειδική αιτιολόγηση ως προς την αδυναμία πορισμού των αναγκαίων προϊόντων λατομίας από τυχόν διαθέσιμους χώρους εντός λατομικών περιοχών, αφού ο νόμος δεν τάσσει τέτοια προϋπόθεση.

Με το σκεπτικό αυτό κρίθηκε νόμιμος ο καθορισμός λατομικού χώρου για τη λήψη δανείων (αδρανών) υλικών προς κάλυψη των αναγκών εκτέλεσης τμήματος του έργου κατασκευής και λειτουργίας του Οδικού άξονα Ε65 Κεντρικής Ελλάδας, τμήμα Μακρυχώρι – Λαμία, καθώς και η έγκριση περιβαλλοντικών όρων για την κατασκευή και λειτουργία του έργου αυτού.