Toυ Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ.

Τελείωσαν επί τέλους τα πολλά προβλήματα που άδικα και παράνομα της δημιουργούσε η προηγούμενη κυβέρνηση; Όλα καλά τώρα; Λειτουργούν στο φουλ όλα της τα έργα; Για να δούμε.

Ήδη ξεπεράσαμε τον ένα χρόνο που η Νέα Δημοκρατία είναι κυβέρνηση και η “εμβληματική επένδυση” της Eldorado Gold είναι ακριβώς εκεί που ήταν και επί της προηγούμενης, της “ιδεοληπτικά” εχθρικής προς τις επενδύσεις διακυβέρνησης. Η πρωθυπουργική υπόσχεση πως η Ν.Δ. θα προχωρούσε στην πλήρη αδειοδότηση όλων των επί μέρους έργων της καναδικής εταιρείας στη Χαλκιδική ώστε η επένδυση να τεθεί σε πλήρη λειτουργία τον πρώτο μήνα αφότου θα αναλάμβανε την εξουσία μένει  ανεκπλήρωτη. Και πρέπει να αναρωτηθούμε, τι συνέβη και οι τότε κραυγές του σημερινού υπουργού ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη και του σημερινού υπουργού περιβάλλοντος Κωστή Χατζηδάκη, για την «εγκληματική καθυστέρηση», για τα «αδικαιολόγητα εμπόδια» που έβαζε η προηγούμενη κυβέρνηση, για τη δήθεν «υποχρέωσή μας για αποζημιώσεις 750 εκατομμυρίων ευρώ που θα έπρεπε να καταβάλουμε αν τα απαιτήσει η εταιρεία λόγω των καθυστερήσεων στις αδειοδοτήσεις», τι συνέβη αλήθεια και οι κραυγές αυτές σίγασαν εντελώς;

Το έργο του μεταλλείου στις Σκουριές (το μεγάλο asset της εταιρείας στην Ελλάδα) είναι σε στασιμότητα, σε κατάσταση συντήρησης. Η εξόρυξη δεν έχει ξεκινήσει εκεί, ούτε πολύ περισσότερο η παραγωγή, και είναι αβέβαιο αν ποτέ ξεκινήσουν. Λόγω αφενός του τεχνικά γεμάτου δυσκολίες “ευφάνταστου” σχεδιασμού μιας ταυτόχρονα επιφανειακής και υπόγειας εξόρυξης, κυρίως όμως λόγω του, σχετιζόμενου με το προηγούμενο, μεγάλου κόστους λειτουργίας που όπως φαίνεται δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από τα διαθέσιμα κεφάλαια της εταιρείας.

Το μόνο έργο της εταιρείας σε πλήρη λειτουργία στην Ελλάδα είναι το μεταλλείο της Ολυμπιάδας, αλλά και εκεί τα τεχνικά προβλήματα είναι πολλά και σημαντικά, κυρίως λόγω της δυσκολίας παραγωγής συμπυκνωμάτων με βιομηχανικά αποδεκτές τιμές περιεκτικότητας σε ανεπιθύμητες αρσενικούχες προσμίξεις.

Ούτε λόγος βέβαια να γίνεται για εγκατάσταση μεταλλουργικής μονάδας στο Στρατώνι προς παραγωγή εδώ καθαρών πολύτιμων μετάλλων με την ανατριχιαστική ιδέα μιας flash smelting πυρομεταλλουργικής επεξεργασίας αρσενικούχων πυριτών. Αυτά ήταν ανέκδοτα για αφελείς που τον καιρό που προβλήθηκαν έπαιξαν τον προπαγανδιστικό τους ρόλο, πείθοντας πολλούς για τα αναμενόμενα δήθεν μεγάλα οφέλη για την εθνική μας οικονομία. Και επ’ αυτού να προσγειωθούμε επί τέλους αποδεχόμενοι (αν το αντέχουμε) πως η εταιρεία δεν παράγει και δεν πρόκειται να παράγει στην Ελλάδα ούτε γραμμάριο οποιουδήποτε μετάλλου. Μόνο απόβλητα άφηνε, αφήνει και θα αφήνει εδώ από τις δραστηριότητές της.

Η Eldorado Gold επιβιώνει σήμερα και η τιμή της μετοχής της κινείται ανοδικά λόγω της έναρξης παραγωγής στο νέο της μεταλλείο Lamaque στον Καναδά και στη συνέχιση της παραγωγής στο μεταλλείο Kisladag στην Τουρκία, κυρίως όμως λόγω της συγκυριακά εξαιρετικά υψηλής τιμής του χρυσού σήμερα.

Να μην ξεχνάμε βέβαια πως εκκρεμεί η υπογραφή νέας σύμβασης μεταξύ της εταιρείας και του ελληνικού Δημοσίου (νέας σύμβασης που μεταξύ των άλλων βολικά θα εξαλείφει τη συμβατική και μέχρι σήμερα ισχύουσα υποχρέωση της εταιρείας για τη δημιουργία μεταλλουργίας και παραγωγής εδώ πολύτιμων μετάλλων). Έχουν όμως περάσει πολλοί μήνες από τότε που ανακοινώθηκε η έναρξη των «με φιλικό και εγκάρδιο πνεύμα» σχετικών μεταξύ των δύο μερών διαπραγματεύσεων επ’ αυτού. Τι συμβαίνει λοιπόν και δεν υπάρχει μέχρι τώρα κατάληξη τους;

Εκείνο που αποτελεί μέγα εμπόδιο για την υπογραφή της νέας σύμβασης και της συνεπαγόμενης νέας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ή επέκτασης της ήδη ισχύουσας, δεν είναι τα περιβαλλοντικά θέματα. Αυτά κάπως θα μπορούσαν να κουκουλωθούν, με έναν μάλιστα ίσως ισχυρισμό για πρόβλεψη βελτιωμένων μεθόδων προστασίας του περιβάλλοντος. Εκείνο που πραγματικά φρενάρει μέχρι πλήρους στασιμότητας την υπογραφή νέας σύμβασης είναι οι απαιτήσεις από μέρους της εταιρείας για “εξασφαλίσεις” της επένδυσής της. Εξασφαλίσεις που όπως φαίνεται προβάλλονται τόσο εκβιαστικά και είναι τόσο υπέρ της εταιρείας και εναντίον του Δημοσίου συμφέροντος, τόσο αποικιακού τύπου δηλαδή, που ακόμα και οι κ. Χατζηδάκης και Γεωργιάδης (ακόμα και με την κάλυψη που τους παρέχουν οι ρυθμίσεις των ήδη πλέον ψηφισμένων και προκλητικά φιλοεπενδυτικών δικών τους περιβαλλοντικού και αναπτυξιακού νόμου) αδυνατούν, δεν έχουν το κουράγιο, ντρέπονται να τις αποδεχτούν.

Κάπου εκεί είναι σήμερα η υπόθεση της “εμβληματικής” επένδυσης της Eldorado Gold. Και αναμένουμε να δούμε τι θα γίνει παραπέρα.

Καλά που δεν πήγαμε και σε κανένα πόλεμο για την επένδυση αυτή. Για τα χρυσάφια της.

02/09/2020

 

ΠΗΓΗ:antigoldgr