Παραρεμάτιες δασικές περιοχές της Ελλάδας: οι πιο σημαντικές και κρίσιμες ζώνες των υδρολογικών μας λεκανών

Στις περιοχές που μπορούμε να παρατηρήσουμε και μελετήσουμε την αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση νερού, εδάφους, βλάστησης, κλίματος και πληθώρας ζωικών οργανισμών, είναι και εκείνες που βρίσκονται εκατέρωθεν και κατά μήκος των δασικών υδατορεμάτων της Ελλάδας.

Οι περιοχές αυτές καλούνται παραρεμάτιες. Στην ουσία αυτές είναι ένας οικότονος, δηλαδή μια μεταβατική λωρίδα βλάστησης μεταξύ ενός υδρόβιου οικοσυστήματος (ρέματος) και ενός χερσαίου (π.χ. ενός ανεπηρέαστου από το ρέμα δάσους). Η έννοια του οικότονου (ecotone) «σχηματίζεται» από τον συνδυασμό των λέξεων οικο(λογία) και τόνος (ένταση). Κατά συνέπεια ο οικότονος είναι μια μεταβατική λωρίδα εδάφους με φυσικά χαρακτηριστικά και φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς των οποίων οι οικολογίες βρίσκονται σε ένταση.

Ο παραπάνω ορισμός των παραρεμάτιων περιοχών (των οικοτόνων) δεν είναι όμως πλήρης αφού αφήνει πολλά ερωτήματα ως προς τα επιμέρους τμήματα αυτών τα οποία επηρεάζουν το ρέμα. Αυτά αφορούν στο βάθος του κορεσμένου εδάφους με υγρασία όπου επεκτείνονται, στο ύψος εντός ή επάνω από την κομοστέγη της παραρεμάτιας βλάστησης και κυρίως στο πλάτος τους από τις όχθες του ρέματος ως το ανεπηρέαστο από αυτό δάσος, εκατέρωθεν της κοίτης του. Επομένως, η έννοια των παραρεμάτιων περιοχών είναι αμφιλεγόμενη αφού κάθε χρήστης τους τις εξετάζει από τη δική του οπτική. Έτσι πολλοί επιστήμονες περικλείουν στις περιοχές αυτές και την κοίτη των ρεμάτων με την απορροή τους. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν εξετάζεται και μελετάται εξονυχιστικά η βιολογία των ρεμάτων. Στο παρόν άρθρο όμως, οι παραρεμάτιες περιοχές εξετάζονται κυρίως από δασοϋδρολογικής άποψης και έτσι δίνεται έμφαση στις λειτουργίες και δράσεις τους στα αντίστοιχα δασικά ρέματα. Οι διεργασίες αυτές, όπως θα αναφερθεί στη συνέχεια, είναι πάρα πολλές, σημαντικότατες, αλλά και κρίσιμες για την προστασία των αντίστοιχων ρεμάτων, την ποιότητα της απορροής τους και την επιβίωση της πανίδας τους.

Σύμφωνα με τον παραπάνω σκοπό του άρθρου, απάντηση στα ερωτήματα που αναφέρθηκαν ως προς τον ορισμό των παραρεμάτιων περιοχών μπορεί να δοθεί με την εξέταση του παρακάτω Σχήματος, το οποίο παρουσιάζει τη διατομή ενός ρέματος και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των εκατέρωθεν περιοχών του (λωρίδων).

Βαθμιαία μετάβαση από υδρόβιο σε χερσαίο βιότοπο παραρεμάτιας περιοχής.

Από αυτό διαπιστώνεται πως οι παραρεμάτιες περιοχές περικλείουν την εδαφική κορεσμένη ζώνη ως το μητρικό πέτρωμα, το πλημμυρικό τους πεδίο, τον χώρο που καταλαμβάνουν οι κόμες των δένδρων ως την κορυφή τους και επιπλέον επεκτείνονται εκατέρωθεν της κοίτης του ρέματος ως εκείνο το πλάτος, όπου οι λειτουργίες του οικοσυστήματος επηρεάζουν την κοίτη και την απορροή του. Επομένως, οι περιοχές κοντά στις όχθες του ρέματος είναι κατά 100% παραρεμάτιες και όσο αυξάνει το πλάτος τους προς τα δεξιά και αριστερά οι πιθανότητες να είναι αυτές οι περιοχές παραρεμάτιες, μειώνονται βαθμιαία και μηδενίζονται στις θέσεις εκείνες όπου δεν υπάρχει καμία επίδραση από αυτές στο ρέμα. Είναι βέβαια γεγονός πως το πλάτος των περιοχών αυτών εκατέρωθεν της κοίτης του ρέματος ποικίλλει σημαντικότατα ανάλογα με την τάξη μεγέθους του ρέματος, τη γεωμορφολογία, την τοπογραφία κ.λπ. Από τα παραπάνω διαπιστώνεται πως οι δύσκολα καθοριζόμενες οριογραμμές των παραρεμάτιων περιοχών δε συμπίπτουν με εκείνες της οριοθέτησης των ρεμάτων για την κατασκευή των απαραίτητων υδραυλικών αντιπλημμυρικών έργων που απορρέουν από τους σχετικούς νόμους της πολιτείας. Και αυτό γιατί οι γραμμές οριοθέτησης των ρεμάτων μπορούν να προσδιορισθούν στη θέση των φυσικών πρανών τους, χαμηλότερα από αυτά ή και πίσω από αυτά. Αυτό σημαίνει πως οι συγκεκριμένες γραμμές οριοθέτησης των ρεμάτων περικλείονται από τις οριογραμμές των παραρεμάτιων περιοχών τους. Στη συνέχεια το υπόλοιπο του άρθρου επικεντρώνεται συνοπτικά στα κυριότερα χαρακτηριστικά των παραρεμάτιων περιοχών, στις λειτουργίες τους, στη σπουδαιότητα αυτών και τέλος συνοπτικά στη διαχείρισή τους.

Κυριότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των παραρεμάτιων περιοχών μας

Οι παραρεμάτιες περιοχές της Ελλάδας αρχίζουν από τις ψηλότερες θέσεις των ορεινών υδρολογικών λεκανών όπου σχηματίζονται όλα τα μικρορέματα από τις βροχές, τα χιόνια και τις πηγές. Στην κατηγορία αυτή δεν υπάγονται τα μικρορέματα των ποταμών Αξιού, Στρυμόνα, Νέστου και Έβρου, αφού αυτοί ως διασυνοριακοί ξεκινούν από τις ορεινές λεκάνες των βορειότερων της Ελλάδας χωρών. Στη συνέχεια από τις ορεινές μας υδρολογικές λεκάνες οι παραρεμάτιες περιοχές, ακολουθώντας τις κοίτες των ρεμάτων, διασχίζουν τις ημιορεινές και λοφώδεις περιοχές και καταλήγουν στις πεδινές, με την ονομασία τους πλέον ως παραποτάμιες. Τελικά, τερματίζουν στην ακτογραμμή της θάλασσας ή σε άλλον αποδέκτη.

 

Ανεπηρέαστη παραποτάμια περιοχή.

Οι περιοχές αυτές, παρά την πυκνότητα και το μεγάλο μήκος του υδρογραφικού δικτύου των ρεμάτων της χώρας μας, λόγω του ορεινού της χαρακτήρα, εκτιμάται πως καταλαμβάνουν μόνο το 1,0 ως 1,5% της συνολικής χερσαίας έκτασής της. Επισημαίνεται όμως πως εκτός των ρεμάτων της χώρας, αντίστοιχες περιοχές έχουν οι φυσικές και τεχνητές λίμνες της (ταμιευτήρες), καθώς και οι ελώδεις θέσεις.

Τα κυριότερα δενδρώδη και θαμνώδη δασικά είδη που συγκροτούν την αζωνική παραρεμάτια και παραποτάμια βλάστηση της Ελλάδας είναι ο πλάτανος, διάφορα είδη ιτιάς, η λευκή λεύκη (ασημόλευκα), το σκλήθρο, ο νερόφραξος, η λυγαριά, η πικροδάφνη, το αρμυρίκι στις περιοχές με μικρό υψόμετρο και άλλα. Φανερό όμως είναι πως τα παραπάνω δενδρώδη και θαμνώδη είδη συμπληρώνονται και από μια πληθώρα ποωδών ειδών. Τονίζεται ακόμα πως στις παραρεμάτιες περιοχές που βρίσκονται ψηλότερα των δασοορίων, κυριαρχούν τα ποώδη είδη και σποραδικά κάποια θαμνώδη (π.χ. ράμνος η απατηλή). Αντίθετα, στις παραρεμάτιες περιοχές των δασών μεγάλου υψομέτρου, εκτός των ποωδών και κάποιων θαμνωδών ειδών, τα αντίστοιχα δενδρώδη δασικά είδη (δρυς, οξιά, πεύκη, ελάτη κ.λπ.), λόγω των μικρών σχετικά διαστάσεων της κοίτης των ρεμάτων, φθάνουν συχνά ως τις παρυφές των πρανών τους.

 

Παραρεμάτια περιοχή σε υψηλό δάσος ελάτης.

Εκτός της πλούσιας χλωρίδας, πλουσιότατη είναι και η πανίδα των παραρεμάτιων και παραποτάμιων περιοχών μας. Αυτό οφείλεται στη γειτονία ενός υδρόβιου και ενός ημιχερσαίου οικοσυστήματος (οικότονου) που συμβάλλουν στην ύπαρξη δύο εφαπτόμενων και επιμηκών βιοτόπων (ενδιαιτημάτων) μεγάλου μήκους και υψομετρικού εύρους. Οι συνθήκες αυτές προσελκύουν μια πληθώρα ειδών πανίδας. Άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα που εμπλουτίζει την πανίδα των παραρεμάτιων και παραποτάμιων περιοχών είναι η ιδιάζουσα ορόφωση της βλάστησής τους. Ειδικότερα, αυτή σε αδιατάρακτη κατάσταση συγκροτείται από τον όροφο της παρεδάφιας βλάστησης (βρύα και ποώδη είδη), τον όροφο των θάμνων και τους ορόφους των δένδρων (υπόροφος, μεσόροφος και ανώροφος). Εκτός των παραπάνω χαρακτηριστικών των περιοχών που αναφέρθηκαν, ελκυστικές για μια πλούσια πανίδα είναι και οι διακυμάνσεις στον χρόνο της απορροής των ρεμάτων (δίαιτας), της υγρασίας του εδάφους, καθώς και του πλημμυρικού πεδίου εκατέρωθεν και κατά μήκος της κοίτης τους. Όλες οι παραπάνω ευνοϊκές συνθήκες συμβάλλουν στη μόνιμη ή εποχική διαβίωση στις παραρεμάτιες και παραποτάμιες περιοχές και στα ρέματα, ενός μεγάλου αριθμού θηλαστικών, πτηνών, ερπετών, αμφίβιων, ψαριών, ασπόνδυλων, εντόμων κ.λπ. Αυτό σημαίνει πως η βιοποικιλότητα στις παραρεμάτιες περιοχές μας είναι πλουσιότατη. Όλα αυτά τα φυτικά και ζωικά είδη που αναφέρθηκαν αλληλεπηρεάζονται και αλληλεξαρτώνται και με τα άλλα συνιστώντα φυσικά μέρη των οικοσυστημάτων (νερό, έδαφος και κλίμα). Τα παραπάνω δείχνουν πως δίκαια οι παραρεμάτιες περιοχές χαρακτηρίζονται και ως οι «ταμιευτήρες» της φυσικής και βιολογικής ποικιλότητας.

Οι κυριότερες λειτουργίες των παραρεμάτιων περιοχών και η σπουδαιότητά τους

Οι δασικές παραρεμάτιες και παραποτάμιες περιοχές επιτελούν μια πληθώρα σπουδαιότατων και κρίσιμων οικολογικών λειτουργιών τόσο για τη χλωρίδα και πανίδα τους, όσο και για τα αντίστοιχα ρέματα και ποτάμια. Οι λειτουργίες αυτές είναι επίσης χρησιμότατες και για τους ανθρώπους λόγω των πολλών υπηρεσιών που παρέχουν. Οι σπουδαιότερες από αυτές τις λειτουργίες συνοπτικά είναι:

Η δημιουργία συνθηκών διήθησης της βροχής στο έδαφος, φιλτραρίσματος των ρυπαντών της υδρολογικής λεκάνης και προστασίας της ποιότητας του νερού των ρεμάτων

Η λειτουργία αυτή είναι από τις σημαντικότερες επειδή το έδαφος κάτω από την πυκνή αζωνική παραρεμάτια βλάστηση σχηματίζει μια «σπογγώδη» δομή εξαιτίας της συγκόλλησης των σωματιδίων του με οργανική ουσία και οξείδια του σιδήρου και αργιλίου. Η δομή αυτή έχει ως αποτέλεσμα τη διήθηση και διείσδυση ακόμα και των πιο ισχυρών βροχών εντός της μάζας του εδάφους και την αποφυγή έτσι δημιουργίας επιφανειακής απορροής. Κατά συνέπεια οι παραρεμάτιες περιοχές φιλτράρουν και συγκρατούν μεγάλες ποσότητες ρυπαντών που καταφθάνουν από τα ανάντη τους, αφού αυτές είναι η τελευταία γραμμή άμυνας των υδρολογικών μας λεκανών. Τέτοιοι ρυπαντές είναι τα πολλά και λεπτόκοκκα φερτά υλικά, τα φωσφορούχα και αζωτούχα λιπάσματα από γεωργικές καλλιέργειες, ρυπαντές από κτηνοτροφικές μονάδες, η περίσσεια άλλων θρεπτικών στοι- χείων από τα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα των λεκανών κ.λπ.

Οι παραπάνω διεργασίες έχουν ως αποτέλεσμα τη διατήρηση της καλής ποιότητας του νερού των ρεμάτων και την προστασία έτσι της υδρόβιας πανίδας και κυρίως των ψαριών. Μεταξύ αυτών την πρώτη θέση κατέχουν οι άκρως ευαίσθητες πέστροφες που διαβιούν σε όλο το δίκτυο των ορεινών ρεμάτων του Αχελώου, Λούρου, Άραχθου, Αώου, Βενέτικου, Νέστου (Βαθύρεμα – Καρά Ντερέ – Δράμας) κ.ά. ποταμών. Και αυτό επειδή οι πέστροφες προτιμούν βραχώδεις κοίτες των ρεμάτων με χαλικώδη πυθμένα και επιπλέον πεντακάθαρα και κρύα νερά με πολύ οξυγόνο.

Η διατήρηση υψηλής υγρασίας του εδάφους, υπόγειων νερών και υγρασίας της ατμόσφαιρας

Οι συνθήκες υψηλής υγρασίας του εδάφους και υπόγειων νερών των συγκεκριμένων περιοχών, οφείλονται προφανώς στη βαθμιαία αποστράγγιση των ανάντη πλαγιών των λεκανών. Αντίθετα, η υψηλή υγρασία της ατμόσφαιρας οφείλεται στη μεγάλη διαπνοή της παραρεμάτιας βλάστησης και στην εξάτμιση νερού από τις περιοχές αυτές. Οι συγκεκριμένες υγρασιακές συνθήκες συμβάλλουν στην αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση και τελικά στην επιβίωση στις περιοχές που αναφέρθηκαν μιας πλουσιότατης χλωρίδας και κυρίως πανίδας, από τα έντομα ως τα μεγάλα θηλαστικά.

Η συμβολή τους στη σταθεροποίηση της κοίτης των ρεμάτων και στο μετριασμό των πλημμυρών

Τα πρανή των ρεμάτων των παραρεμάτιων περιοχών σταθεροποιούνται με το ριζικό σύστημα της ποώδους και θαμνώδους βλάστησης, καθώς και με την κάλυψή τους από αυτή. Η σταθεροποίηση ενισχύεται επίσης και με τις ρίζες της πιο απομακρυσμένης από τα πρανή της δασικής βλάστησης. Οι παραπάνω διεργασίες μειώνουν ακόμα την ταχύτητα ροής του νερού στα πρανή των ρεμάτων και αυτό συμβάλλει σημαντικά στη μείωση της διάβρωσής τους. Επιπλέον, η πτώση δένδρων και κλάδων στην κοίτη των ρεμάτων συμβάλλει στη σταθεροποίησή της.

Όσον αφορά στον μετριασμό των πλημμυρών, αυτός επιτυγχάνεται με τη διήθηση και διείσδυση ενός μέρους των πλημμυρικών νερών στις κοίτες των ρεμάτων με πεσμένα δένδρα και κλάδους, στην ταμίευση νερού σε πληθώρα κοιλωμάτων του πλημμυρικού πεδίου κ.λπ. Με τις ενέργειες αυτές συγκρατείται ένα μέρος των πλημμυρικών νερών στις ορεινές φυσικές κοίτες των ρεμάτων. Ακόμα επιμηκύνεται ο χρόνος άφιξης των νερών αυτών στις πεδινές και κανονικά, ανοιχτές κοίτες τους, ώστε να φθάνουν σύντομα από εκεί στον τελικό τους αποδέκτη. Οι θετικές αυτές επιδράσεις των ορεινών παραρεμάτιων περιοχών στα πλημμυρικά νερά, συμβάλλουν στην εξοικονόμηση οικονομικών πόρων από τα μετριασμένα πλημμυρικά φαινόμενα στις πεδινές περιοχές.

Η παροχή ποικίλων και παραγωγικών βιοτόπων για τη χερσαία και υδρόβια πανίδα

Όσον αφορά στη λειτουργία αυτή των παραρεμάτιων περιοχών, επισημαίνεται από την αρχή πως μια μεγάλη κατηγορία φυτικών ειδών παρέχει θέσεις φωλιάσματος για πληθώρα πτηνών, καθώς και μεγάλη ποικιλία τροφής, αλλά και θέσεις προστασίας και αναπαραγωγής για άγρια ζώα. Επιπλέον, δένδρα, κλάδοι και άλλα μικρότερα τμήματα αυτών που πέφτουν στα ρέματα, τα ωφελούν κατά ποικίλους τρόπους. Ειδικότερα προστατεύουν τα ψάρια, τα ασπόνδυλα και άλλα υδρόβια είδη, σχηματίζουν μικρά ξύλινα φράγματα και μικρολίμνες που συγκρατούν τα αιωρούμενα φερτά υλικά κ.λπ. Προστίθεται ακόμα πως όλα τα μεγάλα και μικρά τμήματα της παραρεμάτιας βλάστησης, αλλά και τα έντομα που πέφτουν στα ρέματα, αποτελούν τη βάση της υδρόβιας τροφικής αλυσίδας.

Πολύ σημαντικό είναι να αναφερθεί ακόμα πως τα δένδρα της παραρεμάτιας βλάστησης σκιάζουν το νερό των ρεμάτων και επομένως κρατούν χαμηλή τη θερμοκρασία του κατά τους θερινούς κυρίως μήνες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τις βιολογικές λειτουργίες όλων των υδρόβιων ειδών και ειδικότερα στη χώρα μας για τις πέστροφες που ζουν, όπως αναφέρθηκε, σε κρύα νερά με μεγάλη ποσότητα διαλυμένου οξυγόνου.

Χωρίς την ύπαρξη όμως της παραρεμάτιας βλάστησης, η θερμοκρασία του νερού των ρεμάτων θα αυξάνονταν σημαντικά και κυρίως τον Ιούλιο και Αύγουστο. Τέτοιες αυξήσεις στα ορεινά και κρύα ρέματα της Βόρειας Αμερικής και του Καναδά μετά την υλοτομία της παραρεμάτιας βλάστησης το καλοκαίρι, ανέρχονται ως και τους 13οC. Οι αυξήσεις αυτές μειώνουν σημαντικά την ποσότητα του διαλυμένου οξυγόνου στο νερό και αυτό επηρεάζει δυσμενώς την αναπαραγωγή και επιβίωση του συγκεκριμένου υδρόβιου είδους που για τη χώρα μας αποτελεί το στολίδι των ορεινών ρεμάτων των ποταμών που αναφέρθηκαν προηγούμενα. Όλες αυτές οι διεργασίες που συζητήθηκαν συνοπτικά, επιβεβαιώνουν τη σπουδαιότητα και αξία της συγκεκριμένης λειτουργίας των παραρεμάτιων περιοχών μας.

Ιδανικός βιότοπος για πέστροφες σε ορεινό ρέμα.

Η λειτουργία των παραρεμάτιων περιοχών ως «διαδρόμων» μετανάστευσης και διατήρησης της βιοποικιλότητάς τους

Για να είναι εφικτή και επιτυχημένη η συγκεκριμένη λειτουργία των παραρεμάτιων περιοχών, θα πρέπει να μην έχουν απωλεσθεί ενδιάμεσα αυτών διάφοροι βιότοποι και γενικότερα να μην έχουν κατακερματισθεί. Η αποσύνδεση ή ασυνέχεια αυτή της βλάστησης των «διαδρόμων» παρατηρείται κυρίως λόγω ανθρωπογενών δράσεων (γεωργικών, δασικών, τεχνικών κ.λπ.). Στην περίπτωση όμως της ασυνεχούς παραπάνω βλάστησης, η μετανάστευση των ειδών της πανίδας (θηλαστικών, πτηνών κ.λπ.), δεν επιχειρείται ελεύθερα δια μέσου των διακένων της, για λόγους ασφάλειας. Κατά συνέπεια οι συνθήκες αυτές δημιουργούν εμπόδια στη μετανάστευση ζώων και πτηνών για εύρεση τροφής, για αναπαραγωγή κ.λπ.

Τα παραπάνω δείχνουν πως η σύνδεση των βιοτόπων των βλαστητικών «διαδρόμων» είναι απαραίτητη για την εύκολη μετανάστευση και διατήρηση της πανίδας. Ακόμα η σύνδεση αυτή πρέπει να θεωρείται μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα ως ιδιαίτερα χρήσιμη και πολύτιμη για τη διατήρηση της πανίδας και χλωρίδας των παραρεμάτιων περιοχών λόγω της κλιματικής αλλαγής. Και αυτό επειδή θα δώσει τη δυνατότητα στα είδη που δε θα μπορέσουν να προσαρμοσθούν στις χαμηλότερες θέσεις των ρεμάτων λόγω αύξησης της θερμοκρασίας νερού και αέρα, να μεταναστεύσουν σε άλλες πιο ευνοϊκές θέσεις βορειότερα ή σε εκείνες με μεγαλύτερο υψόμετρο από τις πρώτες.

Η δημιουργία ευνοϊκού μικροκλίματος στις παραρεμάτιες περιοχές και ο σχηματισμός καταφυγίων επιβίωσης της βιοποικιλότητάς τους κατά την κλιματική αλλαγή

Οι παραρεμάτιες περιοχές τόσο στη χώρα μας όσο και αλλού, έχουν τα φυσικά χαρακτηριστικά ώστε να δημιουργούν πάντοτε ένα ευνοϊκό μικροκλίμα για τη βιοποικιλότητά τους. Ειδικότερα, τα χαρακτηριστικά αυτά είναι ο μεγάλος όγκος νερού που έχουν οι συγκεκριμένες περιοχές σε σχέση με τις χερσαίες που τις περιβάλλουν, η αντίστοιχη παραρεμάτια βλάστηση, η γεωμορφολογία τους, η ανάβλυση υπόγειων νερών στα ρέματα και γύρω από αυτά κ.λπ. Τα χαρακτηριστικά αυτά συμβάλλουν στην επικράτηση ενός ευνοϊκού μικροκλίματος που χαρακτηρίζεται από χαμηλές θερμοκρασίες του νερού των ρεμάτων και του αέρα, ακόμα και τις θερμότερες μέρες του καλοκαιριού. Αναλυτικότερα το νερό με το μεγαλύτερο συντελεστή ειδικής θερμότητας που έχει από όλα τα υλικά, αυξάνει τη θερμοκρασία του πολύ δυσανάλογα με την ποσότητα θερμότητας που λαμβάνει. Επιπλέον, η παραρεμάτια βλάστηση σκιάζει τα ρέματα και μειώνει τη θερμοκρασία τους, ενώ η κοίτη τους λόγω της γεωμορφολογίας της, δέχεται τις νύχτες τους κρύους καταβατικούς ανέμους από τις κορυφές των λεκανών και αυτοί μειώνουν περαιτέρω τη θερμοκρασία του νερού. Τέλος, στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του νερού των ρεμάτων συμβάλλουν και τα αναβλύζοντα υπόγεια νερά με τη σχεδόν σταθερή τους θερμοκρασία όλο το έτος.

Το ευνοϊκό αυτό μικροκλίμα επικρατεί στις παραρεμάτιες δασικές περιοχές της χώρας μας και στην εποχή μας ίσως έχει επηρεασθεί ελάχιστα από τη μικρή ως σήμερα άνοδο της θερμοκρασίας του αέρα. Ενθαρρυντικό όμως είναι πως το μικροκλίμα αυτό, έστω και με μικρή επιδείνωση, θα εξακολουθήσει να επικρατεί μελλοντικά στις ίδιες περιοχές και μετά από πιθανή σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας του αέρα. Κατά συνέπεια, τόσο στην κοίτη των ρεμάτων όσο και στις αντίστοιχες περιοχές τους, θα δημιουργηθούν μικροθέσεις με κλιματικές συνθήκες καταφυγίων για τη θωράκιση της πανίδας και χλωρίδας στις υψηλές θερμοκρασίες.

 

Τέτοιες θέσεις καταφυγίων είναι συνήθως μικρολίμνες στην κοίτη των ρεμάτων από πεσμένους κορμούς και κλάδους, σκιαζόμενες θέσεις στη βάση κατακόρυφων πρανών των ρεμάτων με βλάστηση στις παρυφές τους, κουφάλες δένδρων, σκιαζόμενες και υγρές θέσεις στις παραρεμάτιες περιοχές κ.λπ. Οι θέσεις αυτές είναι ιδιαίτερα πολύτιμες για την επιβίωση της βιοποικιλότητας μελλοντικά και θα πρέπει να εντοπίζονται και προστατεύονται κατά τη διαχείριση των συγκεκριμένων περιοχών.

Η παροχή συνθηκών αναψυχής και αισθητικών και πνευματικών αξιών για τον άνθρωπο

Οι συνθήκες αναψυχής που δημιουργούν για τον άνθρωπο οι παραρεμάτιες περιοχές περιλαμβάνουν ψάρεμα, κυνήγι, κολύμβηση, βαρκάδα, πεζοπορία, παρατήρηση πουλιών, κατασκήνωση, υπαίθρια γεύματα κ.λπ. Επίσης παρέχουν συνθήκες φυσικού κάλλους ή αισθητικών αξιών. Τέτοιες είναι οι συνθήκες ισορροπίας και αρμονικής συνύπαρξης νερού, βιοποικιλότητας, εδαφικών μορφών, λοιπών τοπογραφικών και γεωμορφολογικών σχηματισμών, εποχών του έτους, χρωμάτων κ.λπ. Επιπλέον, οι παραρεμάτιες περιοχές παρέχουν και πνευματικές αξίες στον άνθρωπο. Ειδικότερα οι συγκεκριμένες περιοχές φυσικής ισορροπίας και αρμονίας αποτελούν πηγές έμπνευσης για συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφους, μουσουργούς και γενικότερα καλλιτέχνες, ώστε να δημιουργούν πολύ σημαντικά πνευματικά έργα. Τέλος ρέματα ή ποτάμια με καθαρά, κελαρύζοντα και πλούσια σε βιοποικιλότητα νερά, αποτελούν πάντοτε χώρους ξεκούρασης, ηρεμίας, διαλογισμού και φιλοσοφικών αναζητήσεων για κάθε πνευματικό άνθρωπο.

Διαχείριση παραρεμάτιων περιοχών: συνοπτικές προτάσεις κλειδιά

Αρκετές από τις παραρεμάτιες περιοχές της χώρας μας και κυρίως εκείνες των πεδινών περιοχών, είναι υποβαθμισμένες από ανθρωπογενείς δράσεις.

 

Επομένως, η διαχείρισή τους για την αποκατάσταση είναι αναγκαία. Οι λειτουργίες τους όμως που παρουσιάσθηκαν προηγούμενα είναι πολλές και ποικίλες. Για το λόγο αυτό μια ολοκληρωμένη διαχείρισή τους είναι εφικτή αν μελετηθεί από μια διεπιστημονική ομάδα ώστε να ληφθούν υπόψη όλες οι διεργασίες των λειτουργιών τους. Το έργο όμως αυτό είναι πολύπλευρο. Συνεπώς αναγκαστικά εδώ γίνεται μόνο μια πολύ συνοπτική αναφορά σε προτάσεις κλειδιά που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη διαχείριση των παραρεμάτιων περιοχών. Οι σημαντικότερες από αυτές τις προτάσεις μας είναι:

■ Όλες οι διαχειριστικές τους δράσεις πρέπει να σχεδιάζονται με γνώμονα και την επερχόμενη κλιματική αλλαγή, αλλά και την ανάγκη προσαρμογής σε αυτή των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητάς τους.

■ Οι ενέργειες που επιλέγονται για την αποκατάσταση της δασικής τους βλάστησης, πρέπει να ωφελούν τόσο την ίδια όσο και το νερό των ρεμάτων τους.

■ Η συνέχιση της φυσικής ροής (απορροής) των ρεμάτων είναι πρωταρχικής σημασίας για τη διατήρηση των δομικών και λειτουργικών χαρακτηριστικών των συγκεκριμένων περιοχών και αυτή επιτυγχάνεται με μέτρα και έργα στα ανάντη των αντίστοιχων υδρολογικών λεκανών.

■ Η προστασία τους από ακραία καιρικά φαινόμενα με τα απαραίτητα μέτρα και έργα, είναι αναγκαία και πολύ σημαντική.

■ Οι ειδικές μελέτες για την πανίδα και χλωρίδα τους πρέπει να επικεντρώνονται και στον προσδιορισμό των φυσικών, οικολογικών και κλιματικών χαρακτηριστικών θέσεων, που δημιουργούν και διατηρούν καταφύγια προστασίας τους.

■ Η σύνδεση των υποβαθμισμένων βιοτόπων των βλαστητικών «διαδρόμων» με τους επόμενους από αυτούς, είναι αναγκαία για την προσαρμογή ή τη μετανάστευση της πανίδας και χλωρίδας μελλοντικά, λόγω της κλιματικής αλλαγής.

■ Η γνώμη των χρηστών των παραρεμάτιων περιοχών είναι απαραίτητη για μια πιο επιτυχημένη διαχείρισή τους, αφού αυτή πρέπει να βασίζεται στη συνεργασία επιστημόνων, διαχειριστών φυσικών πόρων και κοινού.

Με την εφαρμογή των προτάσεων αυτών αλλά και άλλων των διεπιστημονικών ομάδων, υποστηρίζουμε πως είναι εφικτή μια ολοκληρωμένη διαχείριση των παραρεμάτιων περιοχών μας. Αυτή μπορεί να οδηγήσει στο κτίσιμο ενός δικτύου λειτουργικών και άθικτων παραρεμάτιων περιοχών, ώστε αυτές να ξαναενωθούν με εκείνες των υγιών οικολογικά υδρολογικών μας λεκανών. Οι δράσεις αυτές, σύμφωνα με τη γνώμη μιας πληθώρας επιστημόνων ανά τον κόσμο, αποτελούν σήμερα μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τη διαχείριση των φυσικών μας πόρων κατά τον 21ο αιώνα.

Γεώργιος Μπαλούτσος ^[1], Αθανάσιος Μπουρλέτσικας ^[2], Κων/νος Καούκης ^[2], Ανάργυρος Ρούσσος ^[3]