Τίνος είναι τα «αδέσποτα» δάση;
Ηλίας Αποστολίδης*
Στις 15/2/2023 εκδόθηκε Εγκύκλιος που υπογράφεται από τον γενικό γραμματέα Δασών και αφορά την απαγόρευση υποβολής δηλώσεων του Ελληνικού Δημοσίου στις εκτάσεις των δασωθέντων αγρών και στις περιοχές που δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου.
Οι προϋποθέσεις για να αναγνωρίζονται και να θεωρούνται ως ιδιωτικά τα δάση και οι δασικές εκτάσεις που περιλαμβάνονται στις περιοχές όπου δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου, με συνέπεια το Ελληνικό Δημόσιο να μην προβάλλει δικαιώματα κυριότητας σ’ αυτά, σύμφωνα και με το άρθρο 2 παρ. 3 του Ν. 998/1979, είναι να αναγνωρίστηκαν ως ιδιωτικά με το άρθρο 10 του ν. 3208/2003.
Η δεύτερη περίπτωση (παρ. IV της παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3208/2003) μη υποβολής δήλωσης είναι το Ελληνικό Δημόσιο να μη διαθέτει για τα ακίνητα αυτά τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητας και, συγχρόνως, οι διεκδικούντες τα ακίνητα να διαθέτουν γι’ αυτά τίτλους ιδιοκτησίας, δηλαδή πρέπει υποχρεωτικά να πληρούνται, σωρευτικά, οι δύο παραπάνω συντρέχουσες προϋποθέσεις.
Συνεπώς, για να μην υποβάλει, κατά τη διαδικασία της κτηματογράφησης, το Ελληνικό Δημόσιο, μέσω των αρμοδίων Δασικών Υπηρεσιών, δηλώσεις δικαιώματός του σε δάση, στα οποία δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας, θα πρέπει να συντρέχουν οπωσδήποτε οι αμέσως ανωτέρω αναφερόμενες προϋποθέσεις. Διαφορετικά, το Δημόσιο, διά της Δασικής Υπηρεσίας, έχει υποχρέωση να υποβάλει, κατά την πιο πάνω διαδικασία, δηλώσεις δικαιώματος, όπως επιτάσσει η ισχύουσα νομοθεσία που ψηφίστηκε το 2021 (άρθρο 152 του Ν. 4819/2021).
Αντίθετα με όσα ρητά ορίζονται από τις νομοθετικές διατάξεις, η προαναφερθείσα εγκύκλιος του γενικού γραμματέα Δασών τροποποιεί τις προαναφερόμενες διατάξεις, θεσπίζει μη σύννομα νέο κανόνα δικαίου που οδηγεί σε απεμπόληση των δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου επί των παραπάνω ακινήτων. Το άρθρο 2 παρ. 1 του Ν. 998/1979 ανάγει τα δάση σε εθνικό κεφάλαιο, που η προστασία του αποτελεί υποχρέωση των κρατικών οργάνων κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και συγχρόνως υποχρέωση και δικαίωμα των πολιτών. Αντίθετα με αυτό, η Εγκύκλιος δίνει, ουσιαστικά, εντολή στις αρμόδιες Δασικές Υπηρεσίες της χώρας να μην υποβάλλουν για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου, κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης, δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του Ν. 2308/1995, σε εκτάσεις που θα έπρεπε να υποβάλουν, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.
Το πρόβλημα της Δήλωσης αφορά τουλάχιστον 15 νομούς της χώρας και αντίστοιχες Διευθύνσεις Δασών. Η παρανομία της Εγκυκλίου είναι προφανής και εκθέτει τον υπογράψαντα, ενώ δημιουργεί προβλήματα προτροπής σε παράνομες πράξεις σε 15 Διευθύνσεις δασών της χώρας. Αν μάλιστα προσθέσουμε και την παρότρυνση της Εγκυκλίου, μη υποβολής δηλώσεων και για τους δασωθέντες αγρούς, τότε εμπλέκεται όλη η Δασική Υπηρεσία σε παράνομες διαδικασίες που αφορούν απεμπόληση δικαιωμάτων του Δημοσίου σε όλη τη χώρα.
Ολα τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές ιδιοκτησίες και τα δικαιώματα των πολιτών, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, που πρέπει να γίνονται σεβαστά. Αφορούν όμως παράνομες δηλώσεις ιδιοκτησίας από πολίτες που θα περιμένουν να δουν ποιες εκτάσεις δεν θα δηλώσει το Δημόσιο ώστε να τις προσποριστούν αυτοί. Τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν και εξαρτάται από τις Υπηρεσίες της Κτηματογράφησης αν θα τις κάνουν δεκτές ή όχι.
Η γη, ο αέρας και το νερό, εκτός της προστασίας τους από τη νομοθεσία, είναι αγαθά που έχουν άμεση σχέση με την περιβαλλοντική ισορροπία, την ανθρώπινη κοινωνία και τη ζωή μας και δεν μπορούν να εξαρτώνται από παράνομες πράξεις της Γενικής Γραμματείας Δασών, η οποία οφείλει να ανακαλέσει αμέσως την εκδοθείσα Εγκύκλιο. Ηδη η συγκεκριμένη πράξη πέτυχε να εξορίσει έναν διευθυντή Δασών (Λευκάδας) και να προκαλέσει πολύ σημαντικά προβλήματα, σε όλη τη Δασική Υπηρεσία.
* Ο Ηλίας Αποστολίδης είναι δασολόγος
08/05/2023
ΠΗΓΗ: dasarxeio.com