Περιμένοντας να έρθουν τα γεωτρύπανα στο Κατάκολο παρακολουθούμε τις ανακοινώσεις των οικολογικών οργανώσεων ανά την Ελλάδα και βέβαια

Λίγο πριν εγκριθούν τα πρώτα Περιφερειακά Χωροταξικά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, μας ζητούσαν να συναινέσουμε για να μπει μια αρχή και να υπάρχει Χωροταξικός Σχεδιασμός.

Η παγκόσμια αγωνία για επιτάχυνση των μέτρων κατά της κλιματικής κρίσης, που εστιάζει στην απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, και

Έγραφαν προ ημερών τα ειδησεογραφικά μέσα σε σχέση με τρέχουσα εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη:

«O ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ θα εγκαινιάσει επίσημα την Έκθεση ‘‘ΤΑ ΟΡΥΚΤΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ’’ και ‘‘ΤΑ ΟΡΥΚΤΑ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ’’ που διοργανώνουν το Αριστοτέλειο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας και το Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) από 7 Οκτωβρίου 2019 έως 31 Μαΐου 2020). Χρυσοί χορηγοί της έκθεσης: ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ και ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Η Έκθεση τελεί ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΑΠΘ και του ΣΜΕ, ο οποίος έχει και την οργανωτική φροντίδα της Έκθεσης. Η έκθεση αυτή έχει ως σκοπό να φέρει το ευρύτερο κοινό και ιδιαίτερα τους μαθητές όλων των βαθμίδων, κοντά στη χρησιμότητα των ορυκτών στην καθημερινή ζωή και τη διαχρονική αναγκαιότητά τους στην εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Παράλληλα με τα εκθέματα θα υπάρχει προβολή βίντεο και ξεναγήσεις όπου θα παρουσιάζεται η ιστορία των ορυκτών σε κάθε εποχή από την αρχαιότητα έως σήμερα και πως αυτά συνδέονται με τη σύγχρονη τεχνολογία, αλλά και την εξέλιξη της επιστήμης. Πρόκειται για μία έκθεση εξαιρετικού ενδιαφέροντος με πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και εικαστικές προεκτάσεις. Τα ορυκτά αποτελούν μέρος της ζωής των ανθρώπων. Χωρίς αυτά δεν ζούμε, αφού βρίσκονται παντού γύρω μας, είτε στο φαγητό που τρώμε, τις μετακινήσεις, την επικοινωνία μας, την εργασία, την σύγχρονη τεχνολογία, την τέχνη και σε πολλαπλές μορφές της καθημερινότητας μας αλλά και των επιστημών του μέλλοντος».

Βεβαίως τα εγκαίνια έγιναν στις 7 Οκτωβρίου χωρίς την παρουσία του Προέδρου, ωστόσο έχει σημασία να ξαναδιαβάσουμε την ανακοίνωση. Όλα τα παραπάνω, σε πρώτη ανάγνωση, μπορεί να ακούγονται αθώα και ενδιαφέροντα. Με την επί πλέον δε συμβολική παρουσία και του Προέδρου της Δημοκρατίας κατά τα εγκαίνια της παραπάνω έκθεσης, όπως και την υπαγωγή της όλης εκδήλωσης υπό την αιγίδα του ΑΠΘ (με το οποίο εξάλλου συνδέεται οργανωτικά το Αριστοτέλειο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας) φαίνεται να μην υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησης για τις αγαθές και με εκπαιδευτικές προεκτάσεις προθέσεις των διοργανωτών της έκθεσης αυτής.

Μόνο που, να, εκείνοι οι Χρυσοί Χορηγοί (ΣΜΕ και Ελληνικός Χρυσός) δεν επιβαρύνθηκαν με τα χορηγικά τους καθήκοντα μόνο και μόνο για να εκπαιδεύσουν τους μαθητές και τους άλλους επισκέπτες της έκθεσης στα της χρησιμότητας και της διαχρονικής αναγκαιότητας των ορυκτών (και των μετάλλων που είναι από τα κύρια προϊόντα των ορυκτών) στην καθημερινή μας ζωή. Έξυπνη μεν, αλλά και δύσκολο να κρυφτεί από τους γνωρίζοντες τα σχετικά προπαγάνδα θέλουν να κάνουν μέσω της έκθεσης αυτής υπέρ των δραστηριοτήτων και των οικονομικών τους συμφερόντων, που δεν ταυτίζονται όμως πάντα, ή μάλλον που κατά κανόνα δεν ταυτίζονται με το Δημόσιο συμφέρον -το συμφέρον των επισκεπτών της έκθεσης δηλαδή.

Τη χρησιμότητα των ορυκτών και των μετάλλων τη γνωρίζουμε όλοι. Εκείνο που οι περισσότεροι από τους ανύποπτους μελλοντικούς επισκέπτες της έκθεσης δεν γνωρίζουν όμως είναι τι μένει πίσω από άποψη περιβαλλοντική, αναπτυξιακή, δημόσιας υγείας και κοινωνικών συνθηκών στους τόπους όπου γίνεται/έγινε εξόρυξη ορυκτών και μετάλλων. Και αν θέλουν/λουμε να το δούμε και να το υπολογίσουμε και αυτό, δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε τόπους όπου η εξόρυξη ορυκτών και μεταλλευμάτων υπήρξε το κυρίαρχο χαρακτηριστικό τους: τη Φωκίδα ας πούμε με τους βωξίτες της, την Εύβοια με τα σιδηρονικέλιά της, την ανατολική Χαλκιδική με την συνεχόμενη από την αρχαιότητα μεταλλευτική της ιστορία που πάει να εξελιχθεί τώρα σε περιβαλλοντικό δράμα κ.α. Παντού σε τέτοιες περιπτώσεις υπήρξε και παραμένει περιβαλλοντική αλλά και αναπτυξιακή υποβάθμιση, σε συνδυασμό με προβλήματα δημόσιας υγείας και με κοινωνικές αναστατώσεις και διαιρέσεις. Και, το κυριότερο, απόβλητα, βουνά αποβλήτων, εκατοντάδες εκατομμύρια τόνοι από αυτά, που δεν είναι απλά απορριφθέντα γεώδη υλικά των εξορύξεων αχρηστεμένα για πάντα εξ αιτίας των φυσικών και χημικών επεξεργασιών στις οποίες υποβλήθηκαν, αλλά πολύ συχνά και επικίνδυνα τοξικά υλικά που μένουν ως κληρονομιά του αντίστοιχου τόπου στο διηνεκές. Αναρωτιέται κανείς αν στην έκθεση αυτή θα υπάρχουν επίσης προβολές video και εικονικές ξεναγήσεις σε πεδία απόθεσης αποβλήτων για τη σφαιρική πληροφόρηση των επισκεπτών της.

Όσο για τη συμβολή των ορυκτών στην τέχνη, εκεί να συμφωνήσουμε πως η έκθεση αυτή θα μπορούσε να είναι πράγματι αποκαλυπτική. Προβάλλοντας την τέχνη που χρειάζεται για να μπορείς να αφαιρείς και να εξάγεις ως σχεδόν μηδενικής αξίας ορυκτό παράγωγο εκείνο που στην πραγματικότητα περικλείει την όποια πραγματική αξία και να αφήνεις πίσω στον τόπο μόνο τα άχρηστα και επικίνδυνα κατάλοιπα της παραγωγής του. Και να καυχιέσαι κιόλας για την τέχνη αυτή. Όπως τέχνη είναι επίσης οί τρόποι φοροαποφυγής μέσω εικονικών θυγατρικών στην Ολλανδία και κατάληξη των όποιων γλίσχρων μένουν προς φορολόγηση εσόδων στους φορολογικούς παραδείσους των Μπαρμπέϊντος, επειδή ‘‘έτσι κάνουν όλοι’’. Και όπως τέχνη είναι να υπογράφεις συμβάσεις με το Δημόσιο, να τις γράφεις μετά στα παλαιότερα των υποδημάτων σου παραβιάζοντάς τες κατάφωρα, να ζητάς εσύ από το Δημόσιο τα ρέστα γι’ αυτό, να έρχεται δε το ίδιο το Δημόσιο στο τέλος -όπως γίνεται σήμερα δια του αρμοδιότερου επί του θέματος υπουργού- να σου ζητάει και συγγνώμη.

Μετά τις τόσες και τόσες απορρίψεις των χορηγιών της, φαίνεται πως η Ελληνικός Χρυσός βρίσκει, επί τέλους τους πιο αξιόλογους που θα μπορούσε και πρόθυμους να δεχτούν τη χορηγία της σε μια μακράς διάρκειας και υψηλής συμβολικότητας εκδήλωση. Που δεν θα γινόταν βέβαια αν η ίδια η Ελληνικός Χρυσός, μαζί με τον ΣΜΕ, δεν την χρηματοδοτούσε και προωθούσε, ενώ κατάφερε να την θέσει ακόμα και υπό την αιγίδα του ΑΠΘ δια του Αριστοτελείου Μουσείου Φυσικής Ιστορίας -του οποίου Διευθυντής είναι ο συνεργάτης και διαφημιστής της Ελληνικός Χρυσός καθηγητής Σ. Παυλίδης- να την εγκαινιάσει δε ο ίδιος ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Η ίδια έκθεση για τα ορυκτά, τον άνθρωπο και την τέχνη, τα πήγε καλά και όμορφα στην Αθήνα. Εδώ όμως, οι συνθήκες και ιδίως οι σκοποί και η συμπεριφορά της Ελληνικός Χρυσός, που έχουν πια αποκαλυφθεί πλήρως και μας αφορούν άμεσα, απαιτούσαν μια πιο προσεκτική αξιολόγηση των όχι και τόσο δυσανάγνωστων επιδιώξεων των χορηγών της έκθεσης, ώστε να μην πιαστούν στον ιστό της προπαγάνδας της εταιρείας αυτής και εκτεθούν ως διαφημιστές της το ΑΠΘ και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Την προστασία 14 προστατευόμενων νησίδων από την επικείμενη χωροθέτηση «καταστροφικών έργων» ζητούν

Οι προστατευόμενες περιοχές αποτελούν αναντικατάστατο φυσικό κεφάλαιο εθνικής σημασίας.

Έχει φτάσει η ώρα να μιλήσουμε όχι μόνο σοβαρά αλλά και με στοιχεία για το ποιος ευθύνεται για την μεγαλύτερη κρίση της εποχής μας: την κλιματική αλλαγή.

Διαβάστε Περισσότερα

Καταχωρήθηκε στο ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ