Απόφαση για δημιουργία δρόμου από τον Άγιο Ιωάννη Θίσβης σε παρακείμενη «παραλία» στη θέση «Ντράσσα», έλαβε στις 4-12-2017, κατά πλειοψηφία, το δημοτικό συμβούλιο Θήβας, αφού ανακάλεσε την απόφαση που είχε λάβει με προηγούμενη πάλι κατά πλειοψηφία απόφαση για τη συγκρότηση επιτροπής προκειμένου να επιχειρηθεί η συμβιβαστική επίλυση του θέματος της (Μη) πρόσβασης των δημοτών στον αιγιαλό της παραλίας Αγγελή στον όρμο της Νούσας.

Η απόφαση που είχε εγκρίνει το πρακτικό της επιτροπής αυτής στην οποία συμμετείχε και ο Πρόεδρος της ΔΙΑΒΙΠΕΘΙΒ ΑΕ κ. Κουδούνης, μετά από προσφυγή δημοτικού συμβούλου, κρίθηκε παράνομη από το Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης, λόγω μη νόμιμης σύστασης της επιτροπής, εκ του λόγου ότι σε αυτή συμμετείχε ο Πρόεδρος της ΔΙΑΒΙΠΕΘΙΒ ΑΕ, που σε κάθε περίπτωση προασπίζεται τα συμφέροντα της εταιρείας του. Ο κ. Κουδούνης, πρόεδρος του ΔΣ της ΔΙΑΒΙΠΕΘΙΒ ΑΕ, έχει υποστηρίξει και εντός του δημοτικού συμβουλίου, ότι ο δρόμος αυτός είναι ιδιωτικός και δεν αντέδρασε κανείς από τη δημοτική πλειοψηφία! Η κυβέρνηση δια του ΓΓ Βιομηχανίας κ. Ζαφείρη Ευστρατίου,  με έγγραφό του, υποστήριξε ότι ο δρόμος αυτός είναι κοινόχρηστος μεν, αλλά μόνο για τις βιομηχανίες της ΒΙΠΕ (τη ΔΙΑΒΙΠΕΘΙΒ) (!).

Με την παραπάνω απόφαση, δεν υπάρχει κάποια συμβιβαστική επίλυση για την πρόσβαση των πολιτών στην παραλία Αγγελή του όρμου της Νούσας, αφού η παραλία και ο δημοτικός δρόμος που οδηγεί σε αυτήν παραμένει αποκλεισμένος από τη ΔΙΑΒΙΠΕΘΙΒ ΑΕ.

Η δημοτική αρχή αρνείται να υπερασπιστεί τη δυνατότητα των πολιτών να κάνουν χρήση των κοινοχρήστων πραγμάτων δρόμου και παραλίας. Βαφτίζει «συμβιβασμό» την αόριστη και αμφίβολη καθ’ όλα δημιουργία δρόμου προς τη «Ντράσσα», με την υπόσχεση από τη ΔΙΑΒΙΠΕΘΙΒ ΑΕ, ότι θα χρηματοδοτήσει την κατασκευή του δρόμου, αφού ο Δήμος πρώτα εκδώσει τις σχετικές αδειοδοτήσεις. Πλην όμως, στον «συμβιβασμό», δεν περιέχεται καμία συμφωνία για τη δυνατότητα πρόσβασης στον αποκλεισμένο δρόμο για την παραλία Αγγελή. Δηλαδή, κωφεύει και αδιαφορεί για το θέμα, παραλείποντας να ασκήσει τις νόμιμες ενέργειες για να επανέλθει η διακοπείσα παράνομα κοινοχρησία του δρόμου και της παραλίας «Αγγελή».

Τελικά στην απόφαση συμπεριλήφθηκε αίρεση, σύμφωνα με την οποία αν μέχρι τον Απρίλιο του 2018, δεν έχουν δρομολογηθεί οι ενέργειες για τη δημιουργία δρόμου προς τη «Ντράσσα», τότε να γίνει συνέλευση των κατοίκων της Θίσβης για επανεξέταση του θέματος.

Οι κάτοικοι της Θίσβης με απόφαση λαϊκής τους συνέλευσης, στις 11-08-2016, έχουν ήδη αρνηθεί τη δημιουργία δρόμου προς τη «Ντράσσα», και έχουν ζητήσει την πλήρη αποκατάσταση της κοινοχρησίας του δρόμου προς το Βαθύ και την παραλία Αγγελή! Το Δημοτικό Συμβούλιο Θηβαίων υπερασπίζεται την αυθαιρεσία της ΔΙΑΒΙΠΕΘΙΒ ΑΕ, αντί να υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον και τα δικαιώματα των πολιτών για τον δημοτικό δρόμο.

Ο Δήμος Θηβαίων πρέπει να προβεί σε κάθε  νόμιμη δικαστική ενέργεια, για να αποκατασταθεί η κοινοχρησία των παραπάνω κοινοχρήστων πραγμάτων και να προστατευθεί η κυριότητα του δημοτικού δρόμου, σύμφωνα και με την με αριθμό 266/2-9-2015 ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, με την οποία είχε καταγγελθεί η ΔΙΑΒΙΠΕΘΙΒ ΑΕ για τον παράνομο αποκλεισμό του δρόμου και είχε εξουσιοτηθεί ο Δήμαρχος να ασκήσει κάθε νόμιμη ενέργεια για να αποκατασταθεί η αυθαιρεσία της ΔΙΑΒΙΠΕΘΙΒ ΑΕ.

Όλοι έχουμε αγοράσει τουλάχιστον ένα μπουκαλάκι νερού, 0,50 ευρώ το μισό λίτρο. Μήπως θα το σκεφτόμασταν αλλιώς αν αναλογιζόμασταν ότι η ΕΥΔΑΠ  και οι ΔΕΥΑ παρέχουν στους καταναλωτές αρίστης ποιότητας πόσιμο νερό, τιμολογώντας στην τιμή του μισού ευρώ τα 1.000 λίτρα νερό; Άλλωστε, υπάρχει καλύτερο νερό από το τρεχούμενο;

Γίνεται να εμπορευματοποιείται ένα κοινό αγαθό που οφείλει να είναι δημόσιο και προσβάσιμο σε όλους;

Οι πολυεθνικές του νερού έχουν ετήσια κέρδη 40% υψηλότερα του φαρμακευτικού και πετρελαϊκού τομέα, ενώ μόνο δύο εταιρείες μαζί ελέγχουν πάνω από το 70% της παγκόσμιας αγοράς, λειτουργώντας ως ολιγοπώλιο και έχοντας ιδιωτικοποιήσει κοινωνικούς φυσικούς πόρους.

Και δεν είναι μόνο ότι πρώην στέλεχος πολυεθνικής χαρακτήρισε «ακραία» την ιδέα ότι η πρόσβαση στο νερό θα πρέπει να θεωρείται ανθρώπινο δικαίωμα.

Είναι μερικές από τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης του νερού που ακούγονται απίστευτες: Το δικαίωμα άντλησης νερού που εξασφάλισε η Νεστλέ από την πηγή μικρής πόλης στο Πακιστάν, το οποίο αφού το εμπλούτισε το διαθέτει τόσο ακριβά που η τοπική κοινωνία δεν μπορεί να το αγοράσει.

Στη Νιγηρία οι οικογένειες που ζουν κοντά στην εγκατάσταση εκμετάλλευσης του νερού τους ξοδεύουν τον μισό μισθό τους σε νερό… Τι είναι πραγματικά ακραίο;

1,5 εκατ. τόνοι πλαστικού ετησίως!

Δεν είναι μόνο οι ποταμοί και οι πηγές που δεν χρησιμοποιούνται για την ικανοποίηση των τοπικών αναγκών, αλλά για τα κέρδη των πολυεθνικών, είναι και η επιβάρυνση από τα φορτηγά και η ενέργεια που δαπανάται για τη μεταφορά του και κυρίως η ρύπανση από τα μη διασπώμενα πλαστικά.

Οι 1,5 εκατομμύριο τόνοι πλαστικού ετησίως που απαιτούνται για το εμφιαλωμένο νερό χρειάζονται αντίστοιχα βαρέλια πετρελαίου και εκατοντάδες χρόνια για να διασπαστούν ως απορρίμματα.

Αν τοποθετούσαμε δίπλα δίπλα τα πλαστικά μπουκάλια νερού που καταναλώνουμε ετησίως στην Ελλάδα, θα περιφράσσαμε δύο φορές τις ακτές της Μεσογείου, 40.000 χιλιόμετρα.

Προτασή μας:

 Η επιστροφή στο νερό της βρύσης και η απαίτηση για δημόσιους κρουνούς σε πάρκα και πλατείες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αντισταθούμε στους εγχώριους και διεθνείς βαρόνους του εμφιαλωμένου νερού.

Η αστική και βιομηχανική χρήση νερού, είναι μόλις το 10% της συνολικής κατανάλωσης. Το υπόλοιπο 90% αφορά την αγροτική παραγωγή. Εκεί, κατά την άποψή μας οφείλουν να γίνουν τομές.

Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, και να ήθελε, κανένας δήμος δεν έχει το δικαίωμα να δίνει δωρεάν νερό στους δημότες του.

Με την ΚΥΑ περί “ανάκτησης κόστους” μπαίνει ταμπελάκι τιμής στη φύση. Ετσι, δεν πληρώνει αυτός που καταναλώνει υπέρμετρα ώστε να μειωθεί η σπατάλη, αλλά αυξάνεται η τιμή του νερού, με αποτέλεσμα να την πληρώνουν όλοι, ενώ και στην κοινωνική πολιτική το κόστος πληρωμής για όσους δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν δεν το αναλαμβάνει το κράτος, αλλά οι πολίτες, με αποτέλεσμα να “επιδοτούνται” οι σπάταλοι και να μη βοηθιούνται αποτελεσματικά οι ευάλωτοι συμπολίτες μας…

Ένα νέο ντοκυμαντέρ για την υπόθεση της Eldorado Gold στη Χαλκιδική είναι στα σκαριά και χρειάζεται τη στήριξη όλων μας για να ολοκληρωθεί. Για τη συγκέντρωση του ποσού που απαιτείται έχει ξεκινήσει μια καμπάνια crowdfunding που μπορείτε να δείτε εδώ:

https://www.indiegogo.com/projects/eldorado-documentary-greece-environment#/

 

Απομένουν μόλις 9 μέρες για να συγκεντρωθεί το ποσό, διαφορετικά η ταινία δεν θα γίνει πραγματικότητα!

Πρέπει να πούμε οτι οι δύο κινηματογραφιστές δημιουργοί, Leopold Helbich και Wasil Schauseil, δουλεύουν πάνω σε αυτό το ντοκυμαντέρ εδώ και περίπου ένα χρόνο. Έχουν ήδη συγκεντρώσει ένα εκτενέστατο υλικό και τα χρήματα χρειάζονται για το τελικό στάδιο της παραγωγής, ώστε η ταινία να ολοκληρωθεί στις αρχές του 2018.

Οι ίδιοι έγιναν θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας που επικρατεί στην περιοχή όταν κατά την επίσκεψή τους στις Σκουριές τον περασμένο Σεπτέμβριο τους σταμάτησαν τα ΟΠΚΕ και τους υποχρέωσαν να διαγράψουν το υλικό που είχαν τραβήξει με drone. Για το περιστατικό έχει κατατεθεί καταγγελία στην ΕΣΗΕΜ-Θ.

 

Διαδώστε την καμπάνια σε Twitter, Facebook, άλλα κοινωνικά δίκτυα, να φτάσει όσο γίνεται πιο μακριά!

Η ταινία «ELDORADO» περιγράφεται ως «ένα επείγον ντοκυμαντέρ» για τον αγώνα των πολιτών από τα κάτω ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή από την υψηλού κινδύνου δραστηριότητα εξόρυξης χρυσού στη μεγαλύτερη μεταλλευτική περιοχή της Ευρώπης που βρίσκεται στη βόρεια Ελλάδα. Καταγράφει την αντίσταση και την ποινικοποίηση του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη από την Ελληνική κυβέρνηση, την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων ιδεών που βρίσκεται σε εξέλιξη σε μια από τις πλέον χτυπημένες από την κρίση χώρες της Ευρώπης.

Όλες οι λεπτομέρειες για την ταινία στο Indiegogo: https://igg.me/at/eldorado
και στη σελίδα facebook: https://www.facebook.com/eldoradodocumentary/

Ως «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» έχουμε τη χαρά να  είμαστε «επίσημοι συνεργάτες» του νέου ντοκυμαντέρ, μαζί με τη SOMO, την Ολλανδική ΜΚΟ που αποκάλυψε το σκάνδαλο φοροαποφυγής της Eldorado. Όταν με το καλό η ταινία ολοκληρωθεί, θα είμαστε οι πρώτοι που θα τη δημοσιεύσουμε στη σελίδα μας! Στη συνέχεια θα προβληθεί σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ για να γίνει γνωστό παντού το έγκλημα της Eldorado Gold στη Χαλκιδική.

Δείτε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη της Katrin McGauran της SOMO στον Leopold για το ντοκυμαντέρ:

 

 

Κατατέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ για τους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών.

Δείτε το στο http://www.opengov.gr/minenv/?p=8894

Οι προτάσεις της ΑΛΚΥΩΝ που κατατέθηκαν στη δημόσια διαβούλευση ειναι οι εξής:

1) Στο  άρθρο 4, έργο των ΦΔΠΠ να προστεθούν οι κατωτέρω 2 παράγραφοι:

 

-Οι γνωμοδοτήσεις των ΦΔΠΠ σε θέματα υποδομών περιβάλλοντος, μεγάλων τεχνικών έργων, ΜΠΕ,ΑΠΕ, αλλαγών χρήσεως γης να είναι εξίσου αποφασιστικής σημασίας με τις λοιπές γνωμοδοτήσεις των συναρμοδίων υπηρεσιών της πολιτείας στα πλαίσια των γεωγραφικών ορίων του φορέα.

-Να καθορίζονται με υπουργική απόφαση οι τομείς υποχρεωτικής συνεργασίας των ΦΔΠΠ με τις δασικές υπηρεσίες και το πυροσβεστικό σώμα.

 2) Στο άρθρο 5 (διοικητικό συμβούλιο ΦΔΠΠ) στην παράγραφο δδ) όπου ορίζεται ο εκπρόσωπος των περιβαλλοντικών οργανώσεων, προτείνω να αλλαχθεί πλήρως η παράγραφος γιατί έτσι δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής μόνο για φορείς οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι στον κατάλογο των ΜΚΟ πράγμα το οποίο αποκλείει όλους τους άλλους συλλογικούς φορείς που ασχολούνται με τα θέματα προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Η συμμετοχή αυτών των συλλογικών φορέων είναι πολύτιμη γιατί γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει στα όρια του ΦΔΠΠ, όπως είναι και η ομοσπονδία μας. Η παράγραφος δδ) να οριστεί ως εξής:

 -Έναν εκπρόσωπο των περιβαλλοντικών οργανώσεων «ΝΠΙΔ» που δραστηριοποιούνται στα γεωγραφικά όρια του ΦΔΠΠ και αθροιστικά από το καταστατικό και τις δράσεις τους προκύπτει ως αντικείμενο η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και η τεκμηριωμένη εμπειρία τους σε σχετικά θέματα. Ο εκπρόσωπος και ο αναπληρωματικός του θα ορίζονται με ψηφοφορία, από τους συμμετέχοντες φορείς, σε γενική συνέλευσή τους, που θα συγκαλείται από τον οριζόμενο εκπρόσωπο του ΥΠΕΝ κατόπιν δημόσιας πρόσκλησης.

 

Εισήγηση του ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ κ. Σαράντη Δημητριάδη στις εκδηλώσεις ενημέρωσης για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην Ήπειρο που έγιναν σε Ζαγόρι και Ζίτσα στις 9 και 10 Δεκεμβρίου 2017. Τις δύο εκδηλώσεις παρακολούθησαν περίπου 400 άτομα.

Δεν υπάρχει καμιά αμφισβήτηση πως το πολυτιμότερο κεφάλαιο της Ηπείρου είναι η φυσιογνωμία της. Το μοναδικό της φυσικό περιβάλλον και η εξίσου μοναδική και ζηλευτή πολιτιστική της ταυτότητα. Αυτά τα δύο σε συνδυασμό την αναδεικνύουν, την κάνουν ξεχωριστή, μοναδική σχεδόν, και θα πρέπει αλώβητα μαζί τα δυο να αποτελούν την αδιαπραγμάτευτη βάση της σημερινής και μελλοντικής της εξέλιξης.

Αυτά εξάλλου διαμόρφωσαν με τους αιώνες και τους ανθρώπους της και τους έκαναν ξεχωριστούς. Τίποτα δεν χαρίστηκε στους ηπειρώτες πέρα από το επιβλητικό σκληρό τοπίο, τα υπέροχα δάση, τον καθαρό της αέρα, το καθαρό και άφθονο νερό και την ικανότητά τους να αποτιμούν τις υλικές αξίες με τη σοφία που χαρίζει το κοίταγμα του κόσμου από τα κορφοβούνια του τόπου τους. Όλα τ’ άλλα τα κέρδισαν με μακρόχρονο, συλλογικό και πάρα πολύ μόχθο. Αυτά όλα, τα χαρισμένα από τη φύση και τα αποκτημένα με μόχθο γενιών και γενιών είναι η κληρονομιά των ηπειρωτών που πρέπει να τη διαφυλάξουν ως μοναδική παρακαταθήκη. Και πάνω στην παρακαταθήκη αυτή να συνεχίσουν χτίζοντας και το μέλλον τους.

Σήμερα η Ήπειρος αντιμετωπίζει μια σημαντικότατη πρόκληση. Την προοπτική (όχι ακόμα βεβαιότητα) να μετατραπεί σε πετρελαιοπαραγωγό περιοχή. Πράγμα που ασφαλώς και θα επηρεάσει δραματικά τη φυσιογνωμία της. Κάποιοι θα σας πουν προς το καλύτερο, άλλοι θα εκτιμήσουν προς το χειρότερο.

Η εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο προτείνεται όταν η ήδη επελαύνουσα κλιματική αλλαγή επιβάλλει σε παγκόσμια κλίμακα την όσο το δυνατόν ταχύτερη απεξάρτησή μας από τη χρήση ορυκτών καυσίμων. Εδώ λοιπόν, στην Ήπειρο, προτείνεται ακριβώς τώρα η εξόρυξη αυτού από το οποίο όλη η ανθρωπότητα προσπαθεί να απεξαρτηθεί. Το πρώτο που πρέπει να αναρωτηθούμε λοιπόν είναι αν κάτι τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί εκσυγχρονισμός ή αναχρονισμός. Και το δεύτερο αν η εξόρυξη των υδρογονανθράκων στην Ήπειρο θα συμβάλλει και θα εκτοξεύσει την ανάπτυξή της ή μήπως θα αποτελέσει πλήγμα στις ήδη υπάρχουσες, που δεν είναι λίγες ούτε ασήμαντες, αναπτυξιακές της προοπτικές.

Όσοι προωθούν και υποστηρίζουν την υλοποίηση των εξορύξεων υδρογονανθράκων καθησυχάζουν τις εύλογες ανησυχίες των ηπειρωτών υποστηρίζοντας ότι οι όποιες αρνητικές περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες της αναπότρεπτης που θα υπάρξει μετατροπής της φυσιογνωμίας της Ηπείρου θα είναι ήπιες και απολύτως αναστρέψιμες ύστερα από 30 με 40 χρόνια. Πως επίσης «τα πάντα θα γίνουν σε πλήρη συμμόρφωση με την περιβαλλοντική νομοθεσία και θα τηρηθούν απαρέγκλιτα οι εθνικοί και διεθνείς κανονισμοί -σύμφωνα με τους κανόνες Επιστήμης και Τέχνης Έρευνας» (αυτά όλα δηλαδή που θα τα βρείτε γραμμένα απαράλλακτα σε όλες τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων που εκπονούνται για περιπτώσεις ανάλογες με τη δική σας).

Οι δεύτεροι επισημαίνουν τις πολλές και σημαντικές αρνητικές περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες που θα προκαλέσει μια τέτοιας φύσης και έκτασης στροφή στις παραγωγικές και αναπτυξιακές προτεραιότητες της Ηπείρου.

Και εσείς, οι απλοί πολίτες, χωρίς να έχετε σχεδόν καθόλου ενημερωθεί για τα σχεδιαζόμενα από τους αρμόδιους προς τούτο φορείς και μάλιστα με τον τρόπο και την πληρότητα που η κοινοτική και εθνική μας νομοθεσία επιβάλλει -όπως διαπιστώνω από κάποιες πρώτες μου εδώ επαφές και συζητήσεις- καλείστε να κρίνετε αν η εξόρυξη υδρογονανθράκων είναι για το καλό το δικό σας και του τόπου σας ή όχι.

Προσωπικά ήρθα εδώ ανταποκρινόμενος σε πρόσκλησή σας. Και να δηλώσω απ’ την αρχή πως δεν ήρθα για να σας καθησυχάσω. Αυτό φαντάζομαι το κάνουν άλλοι που αυτή είναι η δουλειά τους (και αν δεν το έκαναν ήδη, σύντομα θα σπεύσουν τώρα να το κάνουν). Αλλά ούτε και ήρθα για να σας πω ψέματα διαστρέφοντας δεδομένα και μεγεθύνοντας υπέρμετρα τις αναπόφευκτα αναμενόμενες αρνητικές πραγματικότητες. Απλά θα τις επισημάνω όπως εγώ τις αντιλαμβάνομαι και εκτιμώ, με βάση τα αναφερόμενα στη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και στο Σχέδιο Δράσης της σύμπραξης των εταιρειών στις οποίες χορηγήθηκε ήδη η άδεια έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων στον τόπο σας. Δικό σας είναι μετά το καθήκον να βάλετε τα πράγματα στο ζύγι και να πάρετε τις δικές σας αποφάσεις. Μην ξεχνώντας βέβαια πως οι περισσότεροι που θα μοιραστούν τα όποια τυχόν κέρδη από την μετατροπή της Ηπείρου σε πετρελαιοπαραγωγό περιοχή δεν θα είναι ηπειρώτες, τις όποιες όμως αρνητικές συνέπειες από μια τέτοια μετάλλαξη της Ηπείρου θα τις φορτωθούν αποκλειστικά οι ηπειρώτες, εσείς, και ο τόπος τους, ο δικός σας τόπος.

Το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η υπόθεσή σας είναι πέραν της στάθμισης της μηδενικής λύσης, της μη πραγματοποίησης δηλαδή της εξόρυξης και κατά συνέπεια και της σχετικής έρευνας. Της μηδενικής λύσης που πάντοτε (υποτίθεται πως) εξετάζεται στις περιβαλλοντικές μελέτες και πάντοτε, χωρίς καμία εξαίρεση, κρίνεται από τους συντάκτες των σχετικών μελετών πως δεν είναι η πιο συμφέρουσα λύση. Να πω εδώ πως προσωπικά απορώ γιατί στις μελέτες αυτές μπαίνουν στον κόπο και κάνουν πως τάχα την εξετάζουν και αυτήν ως ενδεχόμενο. Αφού πάντοτε χωρίς εξαίρεση την απορρίπτουν. Επιστρατεύοντας δε ενίοτε και αστεία επιχειρήματα, όπως στην ΣΜΠΕ που αφορά την περίπτωσή σας όπου μεταξύ άλλων υπάρχει και το επιχείρημα πως αν οι εξορύξεις υδρογονανθράκων δεν υλοποιηθούν θα υπάρξει στον τόπο σας αύξηση του αλκοολισμού και των ψυχικών ασθενειών!! Θέλουν με άλλα λόγια να σας κάνουν να πιστέψετε ότι για να αποτραπεί μια αύξηση του αλκοολισμού και των ψυχικών ασθενειών στον τόπο σας πρέπει οπωσδήποτε να βρεθούν υδρογονάνθρακες και να εξορυχθούν. Και ότι εκεί που παρατηρούνται τέτοιες αυξήσεις στον αλκοολισμό και τις ψυχικές ασθένειες είναι γιατί δεν γίνονται εξορύξεις υδρογονανθράκων.

Αυτοί, η σύμπραξη των εταιρειών και το αρμόδιο υπουργείο, που σας βεβαιώνουν για «την απαρέγκλιτη τήρηση των εθνικών και διεθνών κανονισμών» είναι ακριβώς εκείνοι που παρέλειψαν με απαράδεκτο τρόπο κάτι πολύ βασικό που οι εθνικοί και διεθνείς κανονισμοί επιβάλλουν σε τέτοιες περιπτώσεις: την εκτενή και σύμφωνα με τους κανονισμούς αυτούς διαβούλευση με την τοπική κοινωνία που έπρεπε να έχει προηγηθεί σε πολύ προηγούμενο στάδιο, όταν δεν είχε ακόμα ληφθεί καμία οριστική απόφαση και όταν όλα τα ενδεχόμενα ήταν ακόμα ανοικτά. Η δε γνώμη του «κοινού», όλων των πολιτών δηλαδή της τοπικής κοινωνίας, μετά από μια τέτοια εκτενή διαβούλευση θα έπρεπε να είναι βαρύνουσα στη λήψη της όποιας απόφασης. Και έτσι, χωρίς καμία πληροφόρηση, βρίσκεστε τώρα στο στάδιο έναρξης της υλοποίησης της πρώτης φάσης του Περιβαλλοντικού Σχεδίου Δράσης της αναδόχου εταιρείας που ανέλαβε το έργο. Στην πρώτη αυτή φάση θα επικεντρωθώ κατ’ αρχήν στη συνέχεια για δύο λόγους. Πρώτον επειδή για τη φάση αυτή υπάρχουν ποσοτικά στοιχεία εκτίμησης του περιβαλλοντικού και κοινωνικού της αποτυπώματος από την εταιρεία και δεύτερο γιατί η όποια πιθανότητα αναστροφής της κατάστασης και ακύρωσης των σχεδίων εξόρυξης σχεδόν μηδενίζεται αν η πρώτη φάση ολοκληρωθεί και υπάρξει προχώρηση στη δεύτερη φάση, εκείνη δηλαδή της βαθιάς γεώτρησης και στην τρίτη, εκείνη της δεύτερης βαθειάς γεώτρησης. Οπότε τότε μόνο η πλήρης αποτυχία των γεωτρήσεων αυτών να φτάσουν σε απολήψιμο κοίτασμα υδρογονανθράκων -κάτι που δεν αποκλείεται βέβαια- θα είναι ο παράγοντας που θα συντελέσει στην αποχώρηση της εταιρείας και σε ακύρωση των σχεδίων της. Τότε όμως θα έχουν ήδη επισυμβεί σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και αυτό θα είναι και το μόνο που θα έχει μείνει από όλη αυτή την ιστορία. Και βέβαια, για όσους έχουν λόγους να ανησυχούν σοβαρά, δε νομίζω πως αρκούν οι προσευχές και η αναμονή μιας τελικής αποτυχίας του εγχειρήματος ύστερα από κάποια χρόνια.

Τι αναμένεται να γίνει κατά τη φάση των σεισμικών ερευνών.

Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Χερσαίας Σεισμικής Έρευνας θα υπάρξει δισδιάστατη σεισμική διερεύνηση σε κάναβο γραμμών συνολικού μήκους 575,5 km. Ο κάναβος επί του οποίου θα γίνουν οι σεισμικές έρευνες καλύπτει το μέγιστο του νομού Ιωαννίνων και μεγάλο μέρος του νομού Θεσπρωτίας. Κατά την εταιρεία η έκταση που θα θιγεί από τη σεισμική έρευνα είναι μόνο το 0.046 % της όλης αδειοδοτημένης για έρευνα έκτασης. Μια ματιά εν τούτοις στην εικόνα 5.1-1 του Περιβαλλοντικού Σχεδίου Δράσης δείχνει την ευρύτητα της χωρικής κατάληψης από τα 575,5 km του κάναβου των σεισμικών γραμμών, βρίσκω δε εξωπραγματική την παραδοχή πως η όποια επέμβαση στον περιβάλλοντα χώρο κάθε σεισμικής γραμμής θα περιοριστεί στο 1,5 μέτρα εκατέρωθέν της.

Τον κάναβο των σεισμικών ερευνών αποτελούν 7 γραμμές με διεύθυνση ΒΔ-ΝΑ και 8 γραμμές με διεύθυνση ΒΑ-ΝΔ. Η βραχύτερη από αυτές τις γραμμές έχει μήκος 24 km και η μεγαλύτερη 58 km.

Οι σεισμικές έρευνες θα γίνουν με σειρές γεωτρήσεων επί του εδάφους κατά μήκος κάθε γραμμής του κάναβου όπου θα τοποθετηθούν εκρηκτικά. Οι αποστάσεις μεταξύ δύο διαδοχικών τέτοιων γεωτρήσεων θα είναι κατά μέσο όρο 50 μέτρα (από 25 έως 100 μέτρα). Με δεδομένο ότι το συνολικό μήκος των γραμμών του κάναβου είναι 575,5 km, ο συνολικός αριθμός των γεωτρήσεων που θα απαιτηθούν για την γέμισή τους με εκρηκτικά θα είναι 11.482 (575.500 / 50 = 11.510 – 28 = 11.482). Το 28 είναι το μισό του 56 που είναι ο αριθμός των σημείων τομής μεταξύ των γραμμών με τις διαφορετικές κατευθύνσεις (7 x 8 = 56 /2 = 28). Στο Περιβαλλοντικό Σχέδιο Δράσης της εταιρείας οι αριθμοί αυτοί είναι λίγο διαφορετικοί (11.500 και 38 αντίστοιχα) και αυτοί πρέπει να ληφθούν τελικά υπόψη.

Σε κάθε μία από τις 11.500 γεωτρήσεις (που θα έχουν βάθος 10 μέτρα) θα χρησιμοποιηθούν για γέμισμα της κάθε μιας 8 κιλά εκρηκτικών. Στις υπόλοιπες 38 βαθύτερες γεωτρήσεις (βάθους 20 μέτρων), οι οποίες αντιστοιχούν στις διασταυρώσεις των γραμμών του κάναβου, θα χρησιμοποιηθούν για γέμισμα της κάθε μιας 14 κιλά εκρηκτικών.

Κατά τη διάρκεια κάθε ημέρας θα γίνονται οι εργασίες αποψίλωσης γύρω από τα σημεία των γεωτρήσεων, η ανόρυξη των γεωτρήσεων με επί τόπου μεταφερόμενα γεωτρύπανα και το γέμισμά τους με εκρηκτικά. Με το πέρας της κάθε ημέρας εργασίας και με μόνους απομένοντες επί τόπου τους υπεύθυνους για αυτό το έργο θα γίνονται οι εκρήξεις.

Εντός του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου και εντός των άλλων προστατευόμενων περιοχών όλες οι μεταφορές προσωπικού, εξοπλισμού και εκρηκτικών θα γίνονται οδικώς. Είναι αναμενόμενο επομένως πως θα υπάρξει ανάγκη επέκτασης και πιθανώς διαπλάτυνσης του εντός των περιοχών αυτών οδικού δικτύου και νέων συνδέσεών του με το επαρχιακό οδικό δίκτυο.

Εκτός του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου και των άλλων προστατευόμενων περιοχών, όλες οι μετακινήσεις προσωπικού και εξοπλισμού θα γίνονται με ελικόπτερα.

Η απαιτούμενη εκχέρσωση σε κάθε θέση γεώτρησης θα είναι πλάτους 3 μέτρων (1,5 μ. εκατέρωθεν κάθε γραμμής). Προβλέπεται δε και ιδιαίτερο σκάμμα για γέμισμα με νερό κοντά σε κάθε θέσης γεώτρησης (11.538 τέτοια σκάμματα). Προβλέπονται ακόμα ανά διαστήματα 60 μέτρων και κατά μήκος όλων των γραμμών επί πλέον ιδιαίτερες αποψιλωμένες περιοχές απόθεσης του καθημερινά διακινούμενου με τα ελικόπτερα εξοπλισμού. Επί πλέον προβλέπονται 219 χώροι προσωρινής στάθμευσης ελικοπτέρων έκτασης περίπου ενός στρέμματος ο καθένας εκ των οποίων οι 152 θα είναι και σημεία εν λειτουργία ανεφοδιασμού των ελικοπτέρων σε καύσιμα. Αυτονόητο πως όλοι αυτοί οι σταθμοί θα πρέπει να έχουν για λειτουργικούς λόγους και για λόγους ασφαλείας σύνδεση με το τοπικό οδικό δίκτυο με προσβάσεις προβλεπόμενου πλάτους 3 μέτρων.

Σε υδάτινες περιοχές προβλέπεται η χρήση της μισής ποσότητας εκρηκτικών και η χρήση αεροσυμπιεστών για τα γεωτρύπανα, αντί μηχανών εσωτερικής καύσης όπως για όλες τις άλλες περιπτώσεις.

Τα γεωτρύπανα που θα χρησιμοποιηθούν θα είναι ελαφρού και βαρέως τύπου και μια ιδέα για τον τύπο και το μέγεθός τους παρέχεται στις φωτογραφίες 5.4 4-1, 5.4 4-2, 5.4 4-3 και 5.4 4-4 του Περιβαλλοντικού Σχεδίου Δράσης. Η επί κάθε σημείου απαίτηση σε νερό του κάθε γεωτρύπανου θα είναι περίπου 250 λίτρα ανά γεώτρηση. Οι απαιτήσεις σε καύσιμα (βενζίνη και ντίζελ) ανά ημέρα και ανά γεωτρύπανο θα είναι 2.000 με 3.000 λίτρα.

Σε καθημερινή βάση και με πρόβλεψη συνολικής διάρκειας 265 ημερών τα ελικόπτερα θα ξεκινούν μισή ώρα μετά την ανατολή του ήλιου και θα πετούν συνεχώς μέχρι μία ώρα πριν τη δύση του. Ο μέσος χρόνος χρήσης ελικοπτέρων ανά χιλιόμετρο γραμμής σεισμικής έρευνας θα είναι 5,9 ώρες. Για να καλυφθούν λοιπόν τα 575.5 χιλιόμετρα των γραμμών έρευνας θα απαιτηθούν 3.395,45 ώρες πτήσεις ελικοπτέρων στο σύνολο της περιοχής, πράγμα που ισοδυναμεί με συνεχή χρήση τους για 282 δωδεκάωρα. Ανά πάσα στιγμή θα είναι εν πτήση δύο με τρία ελικόπτερα. Κάθε αποστολή ελικοπτέρου θα διαρκεί 1,5 ώρα και κάθε ελικόπτερο θα ανεφοδιάζεται έξι έως οκτώ φορές τη μέρα. Η κατανάλωση καυσίμων ανάλογα με τον τύπο του ελικοπτέρου (θα υπάρχουν διάφοροι τύποι) θα είναι 150 έως 850 λίτρα ανά ώρα.

Ποιες οι επιπτώσεις από τις σεισμικές έρευνες.

Με βάση όλα τα παραπάνω δεδομένα όπως αναφέρονται στο Σχέδιο Δράσης της ίδιας της ανάδοχης εταιρείας, αφήνω στη δική σας φαντασία και κρίση αν αυτά συνιστούν ή όχι σημαντική επέμβαση και ‘‘όχληση’’ επί του εδάφους και στον αέρα. Με απρόβλεπτες θα υποστήριζα εγώ, πάντως οπωσδήποτε όχι ευτυχείς συνέπειες για την άγρια πανίδα και χλωρίδα της περιοχής, όπως και για τους στην ευρύτερη περιοχή των επεμβάσεων οικισμούς και τις τουριστικές ή αγροτοκτηνοτροφικές μονάδες.

Οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων που συντάσσονται από γραφεία που έχουν ως εντολέα και αμείβονται από τις ανάδοχες εταιρείες έχουν ένα σκοπό: να εμφανίσουν τις επιπτώσεις στο περιβάλλον όσο το δυνατό ηπιότερες, συχνά πνίγοντας και καμουφλάροντας μέσα στις ατελείωτες και επαναλαμβανόμενες λεπτομέρειες την ουσία που μπορεί να είναι άβολη για τις εταιρείες. Για ανθρώπους νοήμονες είναι κατά τη γνώμη μου χρησιμότερη η επιστράτευση μιας στοιχειωδώς προβλέπουσας κοινής λογικής για να αντιληφθούν τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες κάποιων ‘’αναπτυξιακών’’ έργων πολύ μεγάλης κλίμακας.

Η επίκληση από μέρους των εταιρειών και των μελετητών υπαλλήλων τους στην πλήρη και απαρέγκλιτη συμμόρφωση με την περιβαλλοντική νομοθεσία και με τις εγκεκριμένες ΣΜΠΕ μπορεί να αποτελεί, εφόσον βέβαια τηρηθούν, μια κάποια παρηγοριά, αλλά στην πράξη η παγκόσμια εμπειρία από ανάλογες περιπτώσεις έχει αποδείξει ότι αυτά δεν επαρκούν καθόλου για να ξορκίσουν το κακό που μπορεί να καιροφυλακτεί σε κάθε βήμα μιας περίπλοκης από εδάφους και αέρος επιχείρησης όπως αυτή που σχεδιάζεται στον τόπο σας.

Και για να δώσω ένα παράδειγμα του πόσο διαφορετική θα πρέπει να είναι η δική σας ανάγνωση και εκτίμηση των συνεπειών από τέτοιες επεμβάσεις στο περιβάλλον σε σχέση με την ανάγνωση και εκτίμηση που κάνουν οι ενδιαφερόμενες εταιρείες, θα αναφερθώ εδώ μόνο σε ένα παράδειγμα που αφορά την αέρια ρύπανση. Ειδικότερα γι’ αυτήν λοιπόν και μόνο για την πρώτη φάση των σεισμικών ερευνών, πριν δηλαδή την όποια μεταγενέστερη βαθύτερη γεωτρητική έρευνα ή εξόρυξη, προβλέπεται η συνολική παραγωγή των εξής αέριων ρύπων:

135,42 τόνοι μονοξείδιου του άνθρακα, 46,98 τόνοι αέριων υδρογονανθράκων, 69,09 τόνοι οξειδίων του αζώτου, 16,58 τόνοι διοξειδίου του θείου και 38,69 τόνοι εσπνεύσιμων σωματιδίων.

Η ποσοτικοποίηση αερίων σε τόνους μετριάζει στο μυαλό μας το μέγεθος της περιγραφόμενης ποσότητας. Αυτό που είναι πιο παραστατικό για να αντιληφθούμε τις αναφερόμενες ποσότητες αερίων είναι ο όγκος τους. Και αυτός αριθμητικά, εκφρασμένος σε κυβικά μέτρα, παρέχει μια καλύτερη αντίληψη των μεγεθών τους.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το διοξείδιο του θείου, ένα εξαιρετικά τοξικό για τον άνθρωπο και ιδιαίτερα επιβλαβές για τη φύση αέριο. Οι 16,58 τόνοι διοξειδίου του θείου αντιστοιχούν σε περίπου 6.000 κυβικά μέτρα του τοξικού αυτού αερίου. Και δεν είναι μόνο ότι το αέριο αυτό είναι τοξικό (ευτυχώς βέβαια που δεν θα εκλυθεί μονομιάς αλλά μοιρασμένο στις 263 μέρες της διάρκειας των σεισμικών ερευνών). Είναι και το γεγονός πως κατά μεγάλο ποσοστό μπορεί να ενσωματωθεί στα σταγονίδια της υγρασίας και της βροχής και να γίνει εκεί θειικό οξύ. Να επιστρέψει δε μετά στη γη ως όξινη πάχνη ή όξινη βροχή καταστρεπτική για τη δασική βλάστηση και τις καλλιέργειες. Το ίδιο και τα άλλα επιβλαβή αέρια -τεράστιες ποσότητες, αντιληπτές αν από τόνοι βάρους μετατραπούν σε αριθμούς κυβικών μέτρων- θα έχουν σημαντική επίπτωση στην υποβάθμιση της ποιότητας του ατμοσφαιρικού αέρα, τα δε αιωρούμενα εισπνεύσιμα σωματίδια ασφαλώς και θα αποτελέσουν και αυτά επιβαρυντικό παράγοντα για την ανθρώπινη υγεία.

Για τις ερευνητικές φάσεις ΙΙ και ΙΙΙ και για την τυχόν συνέχιση σε παραγωγική φάση.

Μετά από όλα τα παραπάνω προβλέπεται η έναρξη της ερευνητικής φάσης ΙΙ, της πρώτης δηλαδή βαθειάς γεώτρησης στη θέση όπου είχε επιχειρηθεί η παλαιότερη το 2001-2002 (Δήμητρα 1), φάση που προβλέπεται να διαρκέσει δύο χρόνια. Θα ακολουθήσει η ερευνητική φάση ΙΙΙ που θα διαρκέσει άλλα δύο χρόνια με ανόρυξη μιας δεύτερης βαθειάς γεώτρησης σε σημείο που θα καθοριστεί με βάση τα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών της φάσης Ι. Κατά τις δύο αυτές φάσεις (ΙΙ και ΙΙΙ) η περιβαλλοντική ‘’όχληση’’ θα είναι μεν τοπικά πιο εντοπισμένη αλλά πολύ εντονότερη και με περισσότερους και μεγαλύτερους δυνητικούς κινδύνους. Ο χρησιμοποιούμενος εξοπλισμός θα είναι πολύ βαρύτερος και τα ενδεχόμενα αστοχιών με σημαντικές αρνητικές συνέπειες αυξημένα. Καθόλου ασήμαντα δεν θα είναι επίσης τα επίπεδα των εκ της κανονικής λειτουργίας των γεωτρύπανων παραγόμενων αποβλήτων (πολφού γεωτρήσεων επιβαρυμένου με βλαπτικές για το περιβάλλον ουσίες: άλατα και οργανικά πρόσθετα κάποια από τα οποία τοξικά) που θα πρέπει να αποτίθενται σε χώρο ή χώρους ταφής τοξικών αποβλήτων, αέριων ρύπων (διοξειδίου του θείου, μεθανίου, οξειδίων του αζώτου, διοξειδίου του άνθρακα, υδρογονανθράκων, αιωρούμενων σωματιδίων κ.α.), όπως επίσης και οι αναπόφευκτες, παρά τα όποια μέτρα και την όποια επιτήρηση, διαφυγές ποσοτήτων από υγρά απόβλητα στο υπέδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα.

Το κύριο πρόβλημα όμως στα δύο αυτά στάδια, όπως και στην όλη διάρκεια της πολύ μακρότερης σε χρόνο τυχόν συνέχισης σε παραγωγικό στάδιο, που μπορεί να επεκταθεί μέχρι και 35 χρόνια, θα είναι η διαχείριση των αποβλήτων (του τοξικού κυρίως πολφού που θα πρέπει και τότε να μεταφέρεται και αποτίθεται σε προβλεπόμενο ή προβλεπόμενους χώρους απόθεσης τοξικών αποβλήτων), όπως και ο συνεχώς επικρεμάμενος κίνδυνος κάποιας τεχνικής αστοχίας που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποκλεισθεί, παρά την έστω και με θρησκευτική ευλάβεια τήρηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και των αυστηρότερων ακόμα κανόνων ασφαλείας, όπως η συσσωρευμένη παγκόσμια εμπειρία έχει αποδείξει. Και αυτό γιατί οι δύο γεωτρήσεις που θα επιχειρηθούν, σύμφωνα με όλες τις μέχρι τώρα ενδείξεις, θα πρέπει να φτάσουν σε πολύ μεγάλο βάθος, πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα και τις υπάρχουσες στη χώρα μας εμπειρίες. Είναι δε οι κίνδυνοι υλικών αστοχιών στα πάμπολλα εξαρτήματα των γεωτρύπανων και οι σοβαρές αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις που θα τις συνοδεύσουν τόσο μεγαλύτεροι όσο μεγαλύτερο και το βάθος της γεώτρησης. Εξάλλου, οι δύο γεωτρήσεις που επιχειρήθηκαν το 2001-2002 απέτυχαν να ολοκληρωθούν εξαιτίας ακριβώς του μεγάλου βάθους στο οποίο έφτασαν. Και το πρόβλημα, πέραν από το ότι η συνεχής σύνδεση των σωληνώσεων των γεωτρύπανων πρέπει να είναι άψογη σε όλο το μήκος της γεώτρησης -χιλιόμετρα ολόκληρα- είναι οι πολύ μεγάλες συνθλιπτικές πιέσεις που επικρατούν στα βάθη που θα αποτελέσουν στόχους των συγκεκριμένων γεωτρήσεων (βάθη μεγαλύτερα από 4.000 μέτρα). Να σημειωθεί ότι σε μια γεώτρηση ξηράς σε ένα βάθος 4.000 μέτρων αντιστοιχεί η υδροστατική πίεση που θα δεχόταν ένα βαθυσκάφος που θα καταδυόταν σε ωκεάνιο βάθος 10 χιλιομέτρων. Η οποιαδήποτε λοιπόν αστοχία του γεωτρύπανου είναι δυνατό να οδηγήσεις σε εκρηκτική άνοδο του παγιδευμένου σε βάθος υγρού ή αέριου υδρογονάνθρακα μαζί με τον υπάρχοντα στις σωληνώσεις πολφό και τα συμπαρασυρόμενα αέρια, κυρίως διοξείδιο του θείου και μεθάνιο, το πρώτο τοξικότατο, το δε δεύτερο που με την έξοδό του θα αναφλεγεί, με ολέθριες συνέπειες οι οποίες πολύ δύσκολα καταστέλλονται. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να αποκλειστεί σε περιπτώσεις βαθιών γεωτρήσεων. Ακόμα και σε εκείνες που επιχειρούνται από τους πλέον έμπειρους γεωτρυπανιστές και από τις πιο αξιόπιστες εξορυκτικές εταιρείες. Γι’ αυτό εξάλλου και τα προβλεπόμενα μέτρα έκτακτων περιστατικών που δεν θα προβλέπονταν αν οι αστοχίες και τα σοβαρά ατυχήματα δεν υπήρχαν ως ενδεχόμενα. Τα δε μέτρα έκτακτων περιστατικών δεν αποτρέπουν βεβαίως τα ατυχήματα. Σχεδιάζονται, υπάρχουν και μπορεί να εφαρμοστούν επειδή ακριβώς τέτοια ατυχήματα δεν αποκλείονται. Και ας μην ξεχνάμε ακόμα πως μια σεισμική δόνηση στην περιοχή, ακόμα και μικρής έντασης, μπορεί να ραγίσει ή σπάσει τη σωλήνωση των γεωτρήσεων και να προκαλέσει τις καταστροφικές συνέπειες που μόλις περιέγραψα.

Πέρα όμως από το ενδεχόμενο ατυχημάτων και την αναπόφευκτη συνεχή επιβάρυνση του περιβάλλοντος στα πεδία των γεωτρήσεων, εάν υπάρξει πέρασμα στο παραγωγικό στάδιο αυτό θα συνοδευτεί και από σημαντική αλλαγή στη φυσιογνωμία και τις δραστηριότητες μιας πολύ ευρύτερης από τις θέσεις των γεωτρήσεων περιοχής, ενώ θα προσθέσει και άλλα ενδεχόμενα ατυχημάτων. Η εξυπηρέτηση των παραγωγικών εξορύξεων απαιτεί εγκαταστάσεις αποθήκευσης, συνεχή διακίνηση βαρέων οχημάτων και μηχανημάτων, διακίνηση καυσίμων για τη λειτουργία μηχανών εσωτερικής καύσης, διακίνηση για μετακινήσεις και τροφοδοσία του προσωπικού και, κυρίως, τη διοχέτευση των παραγόμενων υδρογονανθράκων σε λιμάνι(ια) φόρτωσης που θα αλλάξουν έτσι σκοπό και φυσιογνωμία, ενώ δεν πρέπει να αποκλειστεί και μια μελλοντική, με ξεχωριστή αδειοδότηση, εγκατάσταση και εργοστασίου διύλισης κάπου στην ευρύτερη περιοχή.

Έναντι όλων αυτών υπάρχουν οι προβλέψεις για δημιουργία θέσεων εργασίας (άμεσων και έμμεσων) και για την ενίσχυση της εθνικής και της τοπικής οικονομίας. Σ’ αυτά δεν θα αναφερθώ. Τα έχετε ακούσει από τους ενδιαφερόμενους ανθρώπους της εταιρείας και τους πρόθυμους υποστηρικτές τους και μάλλον θα τα ξανακούσετε πολλές φορές. Εσείς λοιπόν θα τα λάβετε και αυτά υπόψη και αφού ρίξετε και μια προσεκτική ματιά στη σχετική νομοθεσία, ιδίως τις παραγράφους 3, 5, 8 και 9 του νόμου 2289/1995 περί υδρογονανθράκων, θα πρέπει να αποφασίσετε αν οι προβλεπόμενες θέσεις εργασίας και όλα τα υπόλοιπα που σας τάζουν σας ικανοποιούν και αν αντισταθμίζουν τις αναπόφευκτες που θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις από την υλοποίηση των εξορύξεων. Και να λάβετε επίσης σοβαρά υπόψη πως μια άλλη συνέπεια της προχώρησης προς υλοποίηση του όλου εγχειρήματος θα είναι ο διχασμός και η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού στην περιοχή σας. Γιατί την υλοποίηση αυτή είναι αναπόφευκτο ότι κάποιοι θα την υποστηρίξουν, κατ’ εξοχήν εκείνοι που θα εργαστούν για την εταιρεία, ενώ κάποιοι άλλοι, οι περισσότεροι που ασχολούνται με τις δραστηριότητες που βλάπτονται από την εξόρυξη, θα την μάχονται.

Ένα σχετικό που αξίζει να αναφερθεί αφορά τους περίφημους πολλαπλασιαστές: θέλω λοιπόν να σημειώσω πως σε επεμβάσεις τέτοιου τύπου δεν υπεισέρχονται μόνο οι θετικά λειτουργούντες πολλαπλασιαστές αλλά και οι υπο-πολλαπλασιαστές, που θα τους αντιληφθούν και θα τους υποστούν όσοι θα θιγούν επαγγελματικά ή και θα χάσουν ίσως τη δουλειά τους από τη συγκεκριμένη τέτοιας φύσης και κλίμακας αλλαγής της ηπειρώτικης φυσιογνωμίας. Συμβαίνει δε σε κάποιες περιπτώσεις οι υπο-πολλαπλασιαστές να υπερτερούν ίσως και κατά πολύ των πολλαπλασιαστών.

Αν τυχόν υπάρξουν στο μέλλον εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο, όλα όσα μας έρχονται αμέσως στο νου στο άκουσμα της ονομασίας αυτού του τόπου θα αλλάξουν ριζικά. Θα είναι λίγο πιο σκούρα και μουντά, καλυμμένα από ένα λεπτό ή παχύτερο πετρελαϊκό επίχρισμα. Και κάποιες αναγνωρίσιμες και εμβληματικές ετικέτες διάφορων προϊόντων σας, γαλακτοκομικών, νερού, κρασιού, αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, μανιταριών, μελιού και τόσων άλλων, όπως Πίνδος, Δωδώνη, Ζαγόρι, Βίκος, Ζίτσα κ.λπ. να χάσουν την αίγλη τους και να θαμπώσουν κάπως -και αυτό δεν θα είναι από το κρύο και την υγρασία. Και αν οι πύργοι του Πάπιγκου σκιαστούν από τους πύργους των πετρελαιάδων δεν θα είναι επειδή οι τελευταίοι θα είναι ψηλότεροι. Και αν η Δωδωναία δρυς πάψει ν’ ανθίζει και να φυλλοβολεί την άνοιξη, τότε ο κάθε ηπειρώτης θα θυμηθεί, αργά πια, τους στίχους του ποιητή.

«Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου. Και αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις».

Σαράντης Δημητριάδης

Ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας ΑΠΘ

Και μια υπενθύμιση:

Πρόληψη δεν είναι η αποφυγή ενός πολύ πιθανού αρνητικού συμβάντος. Αυτό είναι κοινή λογική. Πρόληψη είναι η αποφυγή ενός συμβάντος που δεν αποκλείεται να συμβεί.

Σε παγκόσμια κλίμακα υπήρχαν, υπάρχουν και λειτουργούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια εκατοντάδες πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας. Γνωστά ατυχήματα με σοβαρότατες περιβαλλοντικές συνέπειες σε τέτοιους σταθμούς υπήρξαν τρία. Η Γερμανία είχε μέχρι πριν λίγα χρόνια 17 τέτοιους πυρηνικούς σταθμούς, θεωρούμενους ασφαλέστατους, με κανένα ιστορικό ατυχήματος. Μετά το πυρηνικό ατύχημα στη μακρινή της Φουκουσίμα το 2011 η Γερμανία αποφάσισε να κλείσει όλους της τους πυρηνικούς σταθμούς (οκτώ αμέσως, τους υπόλοιπους εκ των οποίων τρείς νεόδμητοι μέχρι το 2022), να υποστεί ως εκ τούτου σημαντική άμεση μείωση του ενεργειακού της δυναμικού και να κάνει στροφή 180 μοιρών προσανατολιζόμενη στις ΑΠΕ. Αυτό που έκανε η Γερμανία είναι πρόληψη. Έλλειψη πρόληψης είναι εκείνο που έγινε στη Φουκουσίμα.

 

Ο επιβλητικός ορεινός όγκος της Γκιώνας | Κοκκινοκαλιακούδες Pyrrhocorax pyrrhocorax. Φωτ. Π. Λατσούδης/ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ

Οι κάτοικοι της Ανατολικής Αιγιάλειας, έκαναν πράξη την απόφαση των τελευταίων συνελεύσεων και έκλεισαν το δρόμο στα απορριμματοφόρα που μεταφέρουν τα σκουπίδια του Δήμου Αιγιάλειας στο ΧΥΤΑ Αιγείρας, ενός κατ’ ευφημισμό ΧΥΤΑ που έχει πλέον υπερκορεσθεί, είναι επικίνδυνος για κατάρρευση, όπως ο Δήμος αναγνωρίζει αλλά και επιστημονικές μελέτες, έχει προκαλέσει μέχρι τώρα τρεις μεγάλες πυρκαγιές, και δηλητηριώδη υγρά έχουν φθάσει και θα ξαναφθάσουν στον Κορινθιακό κόλπο.

Επιπλέον, όπως αναφέρουν, "είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι του οριστικού κλεισίματος του ΧΥΤΑ και της αποκατάστασής του", τονίζοντας: "Ο ΧΥΤΑ Αιγείρας, μετά από 11 χρόνια λειτουργίας, είναι βραδυφλεγής περιβαλλοντική βόμβα, επικίνδυνος για την υγεία των κατοίκων".

Οι συλλογικοί φορείς της Αιγιάλειας από το έτος 2015 που ψηφίστηκε το τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων του Δήμου, παρέμβηκαν ώστε να αλλάξει πλήρως η διαχείριση των απορριμμάτων στο Δήμο στην κατεύθυνση της διαλογής των απορριμμάτων στην πηγή, κομποστοποίηση των οργανικών και συλλογή των βαρέως τύπου απορριμμάτων με ξεχωριστό ρεύμα. Συνέχισαν τις παρεμβάσεις τους και το έτος 2016 και το 2017 για να πείσουν τη Δημοτική Αρχή να προχωρήσει στη νές διαχείριση αφού ήταν και δική της απόφαση. Σήμερα συνεχίζεται η παλιά διαχείριση απορριμμάτων και η ταφή τους στο ΧΥΤΑ Αιγείρας. Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των κατοίκων της Ανατολικής Αιγιάλειας , δέκα (10) συλλογικοί φορείς του Δήμου απαιτούν να προχρήσει ο Δήμος στην εφαρμογή της νέας διαχείρισης. Οι προτάσεις τους είναι οι παρακάτω:

 

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ

ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ-ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΩΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΕΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ

     Οι Συλλογικοί Φορείς της Αιγιάλειας  μέσα από δύο συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα, κατέληξαν σε ένα κείμενο, το οποίο καταθέτουμε σήμερα τόσο στη Δημοτική Αρχή όσο και στους πολίτες του Δήμου μας. Η θέση μας για τη διαχείριση των απορριμμάτων του Δήμου Αιγιάλειας είναι ότι ο Δήμος πρέπει να έχει τη διαχείριση σε όλες τις φάσεις συλλογής και διαλογής με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και το όφελος των πολιτών του. Εναντιωνόμαστε σε οποιαδήποτε συμμετοχή ιδιωτικών επιχειρήσεων σε οποιαδήποτε φάση της διαχείρισης.

  Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αιγιάλειας  το έτος 2015 είχε αποφασίσει νέα διαχείριση για τα απορρίμματα. Αυτή αποτυπώθηκε στο τοπικό σχέδιο διαχείρισης (Τ.Σ.Δ.).

Βασίζεται στην αποκεντρωμένη διαχείριση με ευθύνη των Δήμων Αιγιάλειας και Καλαβρύτων και με έμφαση στην προδιαλογή των υλικών εκεί όπου παράγονται τα απορρίμματα (στο σπίτι, στις επιχειρήσεις, στις υπηρεσίες, στα σχολεία).

  Σήμερα, δύο χρόνια μετά, είμαστε μπροστά στα ίδια αδιέξοδα που αντιμετώπιζε πάντα η περιοχή μας, δηλαδή εφαρμογή της παλιάς μεθόδου συλλογής απορριμμάτων (συλλογή - θάψιμο σε ΧΑΔΑ/ΧΥΤΑ), υπερκορεσμένο ΧΥΤΑ στην Αιγείρα, μη ουσιαστική λειτουργία της ανακύκλωσης με το μπλε κάδο, ΧΑΔΑ σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα και στις όχθες των ποταμών. Ό,τι θα μπορούσε να συμβάλλει στη βασική επιδίωξη του νέου Τοπικού Σχεδίου Διαχείρισης (ΤΣΔ) - δηλαδή στην ανάκτηση, με προδιαλογή, του 50% των απορριμμάτων ως το 2020 -  έχει ακυρωθεί, στην πράξη.

  Συμπαραστεκόμαστε εμπράκτως στο δίκαιο των αιτημάτων των συμπολιτών μας της Ανατολικής Αιγιάλειας που ζητούν να σταματήσει η περαιτέρω απόθεση απορριμμάτων στον ΧΥΤΑ Αιγείρας. Αναγνωρίζουμε επίσης την ανάγκη των πολιτών όλης της επικράτειας του Δήμου μας να βρεθεί οριστική λύση στο χρόνιο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Τέτοια λύση υπάρχει, αλλά σε άλλη κατεύθυνση από αυτή που εφαρμόζεται.  Γι’ αυτό και απαιτούμε από τη Δημοτική Αρχή του Δήμου μας να προχωρήσει άμεσα στη νέα διαχείριση απορριμμάτων ξεκινώντας με επτά (7) βηματισμούς στα πλαίσια πάντα των οικονομικών δυνατοτήτων του όπως προκύπτει από τις δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις. Εφαρμόζοντας τις προτάσεις μας αυτές ο Δήμος Αιγιάλειας θα μειώσει σε ποσοστό πάνω από 70% τα παραγόμενα απορρίμματα και μόλις ένα 30% θα καταλήξει σε χώρους υγειονομικής ταφής. Το κόστος των προτάσεών μας είναι το ίδιο και λιγότερο από αυτό που έχει καταρτίσει η Δημοτική Αρχή για το 2018 στο τεχνικό της πρόγραμμα και αφορά την υπογειοποίηση μερικών κάδων απορριμμάτων σε μερικές πλατείες της πόλης. Το οικονομικό όφελος για το Δήμο από τις προτάσεις μας θα είναι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως.

 Προτείνουμε:

ΒΗΜΑ 1ο. Δημιουργία και λειτουργία του πρώτου ''πράσινου'' σημείου στο Αίγιο

 Ορίζεται ένα οικόπεδο τριών-τεσσάρων στρεμμάτων περίπου. Εκεί ο κάθε πολίτης θα μπορεί να παραδίδει τα απορρίμματά του αφού πρώτα τα έχει ξεχωρίσει κατά κατηγορία (σίδερο, αλουμίνιο, γυαλί, ξύλα, χαρτί, πλαστικά κλπ). Θα λαμβάνει ανάλογα με των όγκο των διαχωρισμένων απορριμμάτων που παραδίδει, ως μπόνους κουπόνια για παροχή δωρεάν εκδηλώσεων  του Δήμου.

ΒΗΜΑ 2ο. Συλλογή χαρτονιού και έντυπου υλικού από τους μεγάλους παραγωγούς της Αιγιαλείας (Εμπορικά καταστήματα , δημόσιες- δημοτικές επιχειρήσεις , μεγάλες βιοτεχνίες σχολεία κ.α.)

Χαρτόνια. Υποδομή που απαιτείται:

Κάθε μεσημέρι, ένα μικρό όχημα του δήμου θα συλλέγει τα δεματοποιημένα χαρτόνια σε καθορισμένους χώρους με ειδική σήμανση.

 Έντυπο υλικό. Υποδομή που απαιτείται:

Υπογραφή σύμβασης του Δήμου με τους μεγάλους παραγωγούς απορριμμάτων έντυπου υλικού (μεγάλες εταιρίες, υπηρεσίες, σχολεία κλπ), για συλλογή του με προκαθορισμένο τρόπο.

ΒΗΜΑ 3ο. Δίκτυο και διαχείριση πράσινων απορριμμάτων του κήπου (κλαδέματα κλπ).

Υποδομές που απαιτούνται:

Ξεκινάμε πρώτα από τα Δημοτικά Διαμερίσματα όπου έχουμε και τον πιο μεγάλο όγκο αυτών. Ορίζεται ειδικός δημόσιος χώρος ή χώροι ανά Δημοτικό Διαμέρισμα με περίφραξη-ειδική σήμανση και πυρασφάλεια. Οι πολίτες δεματοποιούν τα απορρίμματα του κήπου τους και τα εναποθέτουν στους ανωτέρω χώρους.

Ο θρυμματιστής του Δήμου θα περνά με σταθερή χρονική περιοδικότητα από τους εν λόγω χώρους  επεξεργαζόμενος αυτά και παράγοντας οργανική ύλη για κομπόστ ή οποιαδήποτε άλλη χρήση . Στον αστικό ιστό της πόλης καταρχήν ορίζονται τέτοια σημεία όπου υπάρχουν ελεύθεροι δημόσιοι χώροι κατά συνοικία.

Όπου δεν υπάρχουν, οι πολίτες δεματοποιούν υποχρεωτικά τα κλαδέματα και τα τοποθετούν δίπλα στους κάδους απορριμμάτων.

ΒΗΜΑ 4ο. Συλλογή ηλεκτρικών-ηλεκτρονικών συσκευών. Πιθανή επαναχρησιμοποίηση.

Υποδομές που απαιτούνται:

Στο πράσινο σημείο τοποθετείται ένα κοντέινερ για συλλογή των κατεστραμμένων ηλεκτρικών/ηλεκτρονικών συσκευών. Όσες από τις ανωτέρω συσκευές είναι λειτουργικές, θα παραδίδονται σε ειδικά στεγασμένο χώρο του πράσινου σημείου που μετά από σχετική επισκευή τους θα παραδίδονται για χρήση ως επιβράβευση στους πολίτες που κάνουν ανακύκλωση.

ΒΗΜΑ 5^ο.  Δίκτυο συλλογής και επεξεργασίας βαρέως τύπου απορριμμάτων.

Να γίνει από την  Δ/νση διαχείρησης απορριμμάτων του Δήμου Αιγιάλειας  μια μελέτη τεχνικοοικονομική με την οργάνωση συλλογής και επεξεργασίας των βαρέως τύπου απορριμμάτων. Δηλ. υλικά οικοδομών από κατεδαφίσεις, υλικά άρδευσης, οικιακά  βαρέως τύπου, κτλ.

Γι΄αυτά  απαιτείται  η λειτουργία  κέντρου διαλογής, η αγορά και διάθεση  ανοικτών κοντεϊνερ  σε κάθε Δ.Δ., αυτό μπορεί να γίνει σταδιακά,  η αγορά  και λειτουργία ενός Φορτηγού αυτ/του με ειδική μπάρα ανύψωσης και μεταφοράς  των κοντεϊνερ στο κέντρο διαλογής.  για περαιτέρω διαχωρισμό.

ΒΗΜΑ 6ο. Ουσιαστική βελτίωση της ανακύκλωσης των συσκευασιών (μπλε κάδοι)   

Καταρχήν απαιτείται η Δ/νση Απορριμμάτων του Δήμου να έχει ψηφιακή αποτύπωση όλων των κάδων συλλογής απορριμμάτων στην Αιγιάλεια.

Άμεσα να επισκευαστούν τα κατεστραμμένα καπάκια  όλων των κάδων.Tα συνεργεία καθαριότητας του Δήμου κατά την αποκομιδή να κλείνουν τα καπάκια υποχρεωτικά.

Ο κάδος ανακύκλωσης πρέπει να είναι πάντα μαζί με συμβατικό κάδο, ποτέ μόνος. Η θέση των κάδων θα είναι ορισμένη με αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων γιατί  τοποθετούνται σε δημοτικό ή δημόσιο χώρο ιδιοκτησίας του Δήμου.

Υποχρεωτικά πλύση των κάδων μια φορά τον μήνα.

ΒΗΜΑ 7ο. Οικιακοί Κομποστοποιητές

Ο Δήμος Αιγιάλειας να μοιράσει δωρεάν οικιακούς κομποστοποιητές στους πολίτες που ενδιαφέρονται να κάνουν κομποστοποίηση των οργανικών απορριμμάτων τους στο σπίτι κατόπιν δημόσιας πρόσκλησης.

Για την επιτυχία των επτά ανωτέρω βηματισμών απαιτείται διαρκής καμπάνια ενημέρωσης για συμμετοχή των πολιτών στην νέα διαχείριση των απορριμμάτων μας.

-Διανομή, σε κάθε σπίτι, σακούλας πολλαπλών χρήσεων για την ανακύκλωση των συσκευασιών μαζί με έντυπο υλικό.

-Φυλλάδια ενημέρωσης για τους πολίτες που το ένα θα είναι συνέχεια του άλλου και θα διακινηθούν διά μέσω των λογαριασμών  της ΔΕΥΑ.

-Διαφημιστικά σποτ σε ραδιόφωνο τηλεόραση και εφημερίδες.

  Συμπολίτες, το πώς διαχειριζόμαστε τα απορρίμματά μας είναι ευθύνη όλων μας και του καθενός ξεχωριστά, ανεξαρτήτως που κατοικεί ο καθένας. Όπως ξεχωρίζουμε στο σπίτι μας και στη δουλειά μας που θα τοποθετήσουμε τα πράγματά μας, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και για τα απορρίμματά μας.

  Είμαστε αποφασισμένοι, λόγω της διαχρονικής αδιαφορίας των μέχρι τώρα Δημοτικών Αρχών για οριστική λύση της διαχείρισης των απορριμμάτων όπως κάνουν όλα τα σύγχρονα κράτη, να κάνουμε χρήση όλων των μορφών δράσης που απαιτούνται για να εφαρμόσει ο Δήμος Αιγιάλειας τη νέα διαχείριση.

                                                                                                                             Αίγιο,  4 Δεκεμβρίου 2017

 ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ

ΠΕΡΙΒΑΝΤΟΛΟΓΙΚΗ  ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ « ΙΡΙΔΑ »

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΓΙΟΥ

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΕΜΕΝΗΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΑΚΡΑΤΑΣ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΥΚΗΣ

ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΛΟΓΓΟΥ « Ο ΒΥΡΩΝ »

‘’ ΔΗΜΟΤΕΣ  ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ‘’

 

Η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ) και η Υπηρεσία Θήρας & Πανίδας (ΥΘΠ) της Κύπρου ενημερώνουν το κοινό ότι αυτή την περίοδο τοποθετείται ειδική σήμανση (bird diverters) σε αγωγούς πυλώνων υψηλής τάσης της ΑΗΚ.

Η τοποθέτηση γίνεται με τη χρήση ειδικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους – drone – αφού λόγω του ύψους και του δύσβατου της περιοχής που τοποθετούνται δεν υπάρχει άλλος τρόπος τοποθέτησης.

Η τοποθέτηση της ειδικής σήμανσης γίνεται για σκοπούς αποτροπής των προσκρούσεων πτηνών στα καλώδια υψηλής τάσης, αφού διάφορες μελέτες έχουν καταδείξει ότι πολλές φορές λόγω της μικρής διαμέτρου των αγωγών, αυτά δεν αναγνωρίζονται από τα πτηνά, με αποτέλεσμα να προσκρούουν σε αυτά και να θανατώνονται. Με την εγκατάσταση τους οι προσκρούσεις πτηνών μειώνονται σε σημαντικό βαθμό.

Μέχρι αυτή τη στιγμή, τα αίτια των έντονων και καταστροφικών πλημμυρών που έπληξαν επί τρεις ημέρες τη Δυτική Αττική και οδήγησαν στον θάνατο 21 συνανθρώπους μας και σε ανυπολόγιστες υλικές ζημιές, δεν έχουν πλήρως διαλευκανθεί.