Ο αγώνας για τη διαφύλαξη του φυσικού πλούτου του νησιού κατέγραψε σημαντική νίκη, καθώς το ΤΑΙΠΕΔ απέσυρε την προσφυγή του και η περιοχή Ισσος δεν πρόκειται να εκποιηθεί.

«ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ» ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ – ΧΡΗΣΙΜΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΔΟΙΚΟ ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ

Εξαιρετικά χρήσιμη κρίνεται η εκτενής αναφορά αλλά και η καταγραφή των προβλημάτων του Κορινθιακού Κόλπου, έτσι όπως έγιναν στην ενδιαφέρουσα εκδήλωση που διοργάνωσε το απόγευμα του Σαββάτου στο Αίγιο, το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων, σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Προστασίας και Ορθολογικής Ανάπτυξης “ΑΡΙΩΝ”, τον δήμο Αιγιάλειας, τον δήμο Κορινθίων και τον Ναυτικό Όμιλο Αλεποχωρίου. Πολλά νέα στοιχεία προέκυψαν σε ό,τι αφορά το πώς δημιουργήθηκαν τα προβλήματα αυτά, ενώ κατέστη επιτακτική η ανάγκη λήψης μέτρων από την πολιτεία, για την αντιμετώπισή τους, προτού να είναι πολύ αργά…

Υπουργική Απόφαση Αριθ. 151344/165/2017

ΦΕΚ 206/Β/30-1-2017

Καθορισμός τεχνικών προδιαγραφών χάραξης, σήμανσης, διάνοιξης και συντήρησης των ορειβατικών πεζοπορικών μονοπατιών.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Έχοντας υπόψη:

1. Τις διατάξεις του άρθρου 78 παρ. 9 του ν. 998/1979 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 42 παρ. 9 του ν. 4280/2014 «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 159).

2. Το άρθρο 36 του ν. 4280/2014 «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 159), με το οποίο αντικαταστάθηκαν τα άρθρα 45 έως 61 του ν. 998/1979 και συγκεκριμένα το άρθρο 56 αυτού περί ορειβατικών καταφυγίων.

3. Τις διατάξεις του αρθρ. 19 του ν. 998/1979 και τις διατάξεις του π.δ. 67/1981 «περί προστασίας της Ελληνικής Άγριας Πανίδας και Αυτοφυούς Χλωρίδας» (ΦΕΚ Α΄ 23/ 3011981 και 43/1821981).

4. Τις διατάξεις του ν. 1650/1986 «Για την προστασία του περιβάλλοντος» (ΦΕΚ Α΄ 160), όπως τροποποιήθηκαν και ισχύουν με το ν. 3937/2011 «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Β΄ 60).

5. Το αρθρ. 57 παρ. 13 του ν. 2218/1994 (ΦΕΚ Α΄ 90), όπως διορθώθηκε με την παρ. 14 του αρθρ. 6 του ν. 2240/1994 (ΦΕΚ Α΄ 153) και αντικαταστάθηκε με την παρ. 3 άρθρο 29 ν. 3937/2011 «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 60), καθώς και με την παρ. 3 του άρθρου 53 του ν. 4042/2012 «Ποινική προστασία του περιβάλλοντος κ.λπ.» (ΦΕΚ Α΄ 24).

6. Την σύμβαση για την διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος στη Ευρώπη (Σύμβαση Βέρνης), που κυρώθηκε με τον ν. 1335/1983 (ΦΕΚ Α΄ 32).

7. Τις διατάξεις του ν. 2742/1999 «Χωροταξικός σχεδιασμός και αειφόρος ανάπτυξη και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 207).

8. Το ν. 3861/2010 «Ενίσχυση της διαφάνειας με την υποχρεωτική ανάρτηση νόμων και πράξεων των κυβερνητικών, διοικητικών και αυτοδιοικητικών οργάνων στο διαδίκτυο «Πρόγραμμα Διαύγεια» και λοιπές διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 112).

9. Το ν. 4412/2016 «Δημόσιες Συμβάσεις Έργων, Προμηθειών και Υπηρεσιών (προσαρμογή στις Οδηγίες 2014/24/ΕΕ και 2014/25/ΕΕ)» (ΦΕΚ Α΄ 147).

10. Τον ν. 4413/2016 «Ανάθεση και εκτέλεση συμβάσεων παραχώρησης Εναρμόνιση με την Οδηγία 2014/23/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου 2014 σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης (EEL 94/1/28.3.2014) και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 148).

11. Τα άρθρα 100 και 280 παρ. 2 του ν. 3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πρόγραμμα Καλλικράτης» (ΦΕΚ Α΄ 87), όπως ισχύουν.

12. Το ν. 4019/2011 «Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα και λοιπές διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 216).

13. Την κοινή υπουργική απόφαση υπ’ αριθ. 33318/ 3028/11121998 «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων (ενδιαιτημάτων) καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας» (ΦΕΚ Β΄ 1289), όπως τροποποιήθηκε με την κοινή υπουργική απόφαση υπ’ αριθ. Η.Π. 14849/853/Ε103/04042008 «Τροποποίηση των υπ’ αριθ. 33318/1510/2005 κοινών υπουργικών αποφάσεων (ΦΕΚ Β΄ 1289) και (ΦΕΚ Β΄ 992), σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της οδηγίας 2006/104 του Συμβουλίου της 20ης Νοεμβρίου 2006 της Ευρωπαϊκής Ένωσης» (ΦΕΚ Β΄ 645).

14. Την κοινή υπουργική απόφαση υπ’ αριθ. Η.Π. 37338/1807/Ε/103/01.09.2010 «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για την διατήρηση της άγριας ορνιθοπανίδας και των οικοτόπων / ενδιαιτημάτων της» (ΦΕΚ Β΄ 1495), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με την κοινή υπουργική απόφαση υπ’ αριθ. Η.Π. 8353/276/Ε103/1722012, σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ, «Περί διατηρήσεως των άγριων πτηνών» (ΦΕΚ Β΄ 1495), του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 2ας Απριλίου 1979, όπως κωδικοποιήθηκε με την οδηγία 2009/147/ΕΚ.

15. Την υπουργική απόφαση 1958/2012 «Κατάταξη δημόσιων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες και υποκατηγορίες σύμφωνα με το άρθρο 1 παράγραφος 4 του ν. 4014/21092011» (ΦΕΚ Β΄ 21), Παράρτημα Ι, Ομάδα 1η, όπως τροποποιήθηκε και κωδικοποιήθηκε με την 37674/2772016 απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΦΕΚ Β΄ 2471 ).

16. Τις διατάξεις της υπ’ αριθ. 66102/970/2321995 απόφασης του Υφυπουργού Γεωργίας (ΦΕΚ Β΄ 170) περί «Ρυθμίσεως θεμάτων που αφορούν τη δημιουργία χώρων διημέρευσης και υπαίθριας αναψυχής στα δάση και στις δασικές εκτάσεις της Χώρας».

17. Τις διατάξεις της υπ’ αριθ. 115973/6088/27102014 απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Καθορισμός δικαιολογητικών για την έκδοση: (Α) απόφασης έγκρισης επέμβασης και (Β) πράξεως πληροφοριακού χαρακτήρα» (ΦΕΚ Β΄ 2961).

18. Τις διατάξεις της υπ’ αριθ. 132576/6266/19112015 απόφασης του Αν. Υπουργού Περιβάλλοντος με θέμα «Υποδείγματα για την έκδοση: (Α) απόφασης έγκρισης επέμβασης και (Β) Πράξεως πληροφοριακού χαρακτήρα».

19. Της απόφασης του Πρωθυπουργού 2876/7102009 "Αλλαγή τίτλου Υπουργείων" (ΦΕΚ Β΄ 2234).

20. Το π.δ. 100/2014 «Οργανισμός Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής» (ΦΕΚ Α΄ 167).

21. Το π.δ. 25/2015 «Διορισμός Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών» (ΦΕΚ Α΄ 21).

22. Τα άρθρα 2, 3 και 4 του π.δ. 70/2015 «Ανασύσταση και μετονομασία Υπουργείων με τα οποία το Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού μετονομάζεται σε Υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και το Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας μετονομάζεται σε Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας» (ΦΕΚ Α΄ 114).

23. Το π.δ. 73/2015 «Διορισμός Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών» (ΦΕΚ Α΄ 116).

24. Το άρθρο 90 του «Κώδικα Νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά Όργανα», που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του π.δ. 63/2005 (ΦΕΚ Α΄ 98).

25. Την υπ’ αριθ. Υ198/16.11.2016 απόφαση του Πρωθυπουργού «Ανάθεση αρμοδιοτήτων στον Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σωκράτη Φάμελλο» (ΦΕΚ Β΄ 3722).

26. Το γεγονός ότι από τις διατάξεις της απόφασης αυτής δεν προκαλείται δαπάνη στον κρατικό προϋπολογισμό, αποφασίζουμε:

η συνέχεια στο https://www.e-nomothesia.gr/kat-periballon/upourgike-apophase-151344-165-2017.html

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος προτίθεται να προβεί στην αδειοδότηση της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός, παράλληλα με την προσφυγή σε διαιτησία που θα κρίνει αν η εταιρεία παραβιάζει τη σύμβασή της με το Δημόσιο. Αυτό δήλωσε ο Υπουργός ΠΕΝ Γιώργος Σταθάκης στο Δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους του Δήμου Αριστοτέλη που τον επισκέφτηκαν στις 31.1.2017. Η πληροφορία είναι διασταυρωμένη με πολλούς από τους δημοτικούς συμβούλους που παρευρίσκονταν στη συνάντηση και θεωρούμε οτι είναι αληθής. Και όλες οι μάσκες έχουν πλέον πέσει.

Ο Υπουργός δήλωσε οτι έχει τις εξής επιλογές: α) την ακύρωση της ΚΥΑ Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων 201745/2011 και καταγγελία της σύμβασης, που “είναι ενέργεια πολιτικά και οικονομικά μη συμβατή”, β) την προσφυγή στη διαιτησία με θέμα την παραβίαση της μεταλλουργίας flash smelting και γ) την αποδοχή των θέσεων της εταιρείας με πλήρη αδειοδότηση της επένδυσής της. Δήλωσε επίσης: “Οι κεντρικές άδειες του έργου έχουν ήδη δοθεί περίπου σε ποσοστό 75% μέχρι αυτή τη στιγμή. Δεν έχει νόημα να μην δώσουμε και τις άλλες».

Σε ΑΝΑΦΟΡΑ που κατέθεσε σήμερα το “Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων” στον Υπουργό κ. Σταθάκη αναλύονται οι λόγοι για τους οποίους κάθε άλλη ενέργεια πλην του (α) είναι παράνομη και στρέφεται κατά του δημοσίου συμφέροντος.
Όπως αναφέρεται, το κρίσιμο ζήτημα είναι το αν η Ελληνικός Χρυσός είναι σε θέση να τηρήσει τη βασική συμβατική της υποχρέωση της παραγωγής καθαρών μετάλλων μέσω μεταλλουργικής επεξεργασίας. Ήδη όμως, με την απόφαση Σκουρλέτη της 2.11.2016 έχει τεκμηριωθεί τεχνικά και επιστημονικά οτι η μεταλλουργία που εγκρίθηκε περιβαλλοντικά δεν μπορεί να υλοποιηθεί και άρα παραβιάζεται το άρθρο 3.2 της σύμβασης. Ως διοικητική πράξη, η απόφαση Σκουρλέτη μπορεί να κριθεί μόνον από το ΣτΕ, στο οποίο έχει προσφύγει η εταιρεία με αίτηση ακυρώσεως. Οποιαδήποτε θετική για την εταιρεία απόφαση της διαιτησίας θα είναι εκ των πραγμάτων άκυρη σε περίπτωση που το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο εν συνεχεία επιβεβαιώσει τη νομιμότητα της απόφασης Σκουρλέτη.

Μέχρι την έκδοση της οριστικής κρίσης του ΣτΕ, η απόφαση Σκουρλέτη είναι ισχυρή και το ίδιο το ΣτΕ έχει αποφανθεί τι πρέπει να γίνει: ανάκληση της ΚΥΑ ΕΠΟ που παραβιάζεται και νέα περιβαλλοντική αδειοδότηση. Όσο είναι ισχυρή, η απόφαση Σκουρλέτη δρα απαγορευτικά στην έκδοση νέων αδειών. Κάθε νέα τυχόν αδειοδότηση θα παραβιάζει σωρευτικά τη σύμβαση, την ΚΥΑ ΕΠΟ και τις αποφάσεις του ΣτΕ 1492/2013 και 223/2016 που ορίζουν οτι το Επενδυτικό Σχέδιο είναι ενιαίο και αδιαίρετο, με κεντρικό κορμό τη μεταλλουργία. Η παραγωγή καθαρών μετάλλων είναι αυτή που θα αποφέρει φορολογικά έσοδα στο Δημόσιο και χωρίς αυτήν δεν υπάρχει καμμία δικαιολογία για το ξεκοίλιασμα της Χαλκιδικής.

Με την προσφυγή στη διαιτησία ο κ. Σταθάκης επιδιώκει να υπονομεύσει την απόφαση του προκατόχου του και να δώσει ένα επίχρισμα νομιμότητας στην παράνομη «επένδυση» που από τις 2.11.2016 είναι κυριολεκτικά στον αέρα. Με την προαναγγελία έκδοσης νέων παράνομων αδειών εγκαταλείπει όλα τα προσχήματα και κάνει σαφές οτι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εταιρείας ήταν ειλημμένη απόφαση από την ημέρα που ανέλαβε το ΥΠΕΝ – δική του και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ο αγώνας ενάντια στην καταστροφή της Χαλκιδικής συνεχίζεται.

Και εκεί που νόμιζες οτι οι εμπορικές συμφωνίες δεν μπορούν να γίνουν χειρότερες – μπαίνει στο παιχνίδι η Wall Street

Τι συνδέει τα δύο προτεινόμενα μεταλλεία χρυσού, το ένα στους υγρότοπους σε μεγάλο υψόμετρο της Κολομβίας και το άλλο στα Καρπάθια Όρη της Ρουμανίας;

Και τα δύο μεταλλεία απαιτούν τεράστιες ποσότητες κυανίου και απειλούν τους υδροφορείς που χρησιμοπούνται από εκατομμύρια ανθρώπων για πόσιμο νερό. Το πρώτο θα βλάψει ένα μοναδικό, νομικά προστατευόμενο οικοσύστημα και το άλλο θα καταστρέψει έναν ιστορικό οικισμό, υποψήφιο για ένταξη στην Παγκόσμια Κληρονομιά της UNESCO. Και οι δύο έχουν συναντήσει αντίσταση από επιστημονικούς φορείς, έχουν προκαλέσει τις διαμαρτυρίες δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, και έχουν δικαστικές αποφάσεις εναντίον τους από τα εθνικά δικαστήρια.

Και στις δύο περιπτώσεις, οι καναδικές μεταλλευτικές εταιρείες πίσω από τα έργα ((Eco Oro στην Κολομβία και  Gabriel Resources στη Ρουμανία) έχουν απαντήσει στην άρνηση να τους δοθεί άδεια εξόρυξης χρησιμοποιώντας εμπορικές και επενδυτικές συμφωνίες για να μηνύσουν τις κυβερνήσεις σε ιδιωτικά δικαστήρια. Στην πραγματικότητα, η Eco Oro κατέθεσε την αγωγή της την περασμένη εβδομάδα. Χρησιμοποιώντας αυτή τη διαδικασία «Δούρειο Ίππο» που ονομάζεται «μηχανισμός επίλυσης διαφορών επενδυτή-κράτους» (ISDS), οι εταιρείες μπορούν να απαιτούν έως και δισεκατομμύρια δολάρια από τους φορολογούμενους και στις δύο χώρες. Αυτές οι αγωγές ISDS είναι δυνατές λόγω των ευρύτατων δικαιωμάτων που οι εμπορικές και επενδυτικές συμφωνίες δίνουν στις επιχειρήσεις.

Αλλά υπάρχει και ένα άλλο κοινό στοιχείο πίσω και από τις δύο περιπτώσεις: τεράστια χρηματικά ποσά από την Wall Street.

Και οι δύο αγωγές ISDS χρηματοδοτούνται από το ίδιο hedge fund της Wall Street – το Tenor Capital Management. Το Tenor βοηθάει στην κάλυψη των δικαστικών εξόδων των εταιρειών, με αντάλλαγμα ένα ποσοστό σε κάθε αποζημίωση που θα επιδικαστεί. Αυτά τα κερδοσκοπικά στοιχήματα ISDS έχουν ήδη αποδώσει σημαντικά για το Tenor . Tο hedge fund αποκόμισε μεγάλα κέρδη τον Απρίλιο του 2016, όταν εξασφάλισε το 35% από τα $1,4 δις που καταδικάστηκε να πληρώσει η Βενεζουέλα σε μια υπόθεση ISDS – μια απόδοση πάνω από 1.000% για τα $36 εκατομμύρια που το Tenor είχε πληρώσει για τα νομικά έξοδα της εταιρείας που έφερε την υπόθεση.

Οι κίνδυνοι αυτών των ρυθμίσεων, που είναι γνωστές ως «χρηματοδότηση από τρίτους», είναι σαφείς: Όταν η Wall Street κερδοσκοπεί με με την έκβαση των υποθέσεων ISDS, διογκώνει τον αριθμό των εταιρικών αγωγών κατά των κυβερνήσεων, που οδηγεί σε υψηλότερο κόστος για τους φορολογούμενους και υψηλότερους κινδύνους για τη χάραξη πολιτικών που περιορίζουν επιβλαβείς επενδύσεις.

Πράγματι, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, οι επιχειρήσεις της Wall Street έχουν κίνητρο να «επενδύσουν» σε ένα μεγάλο αριθμό υποθέσεων ISDS, δεδομένης της σχετικά χαμηλής πιθανότητας κάθε περίπτωση να καταλήξει σε μεγάλη πληρωμή. Και αν αυτό ακούγεται σαν επένδυση σε στυλ καζίνο, θυμηθείτε οτι η μεροληπτική φύση των δικαστηρίων διαιτησίας ISDS διασφαλίζει ότι οι πιθανότητες «γέρνουν» προς την πλευρά των επενδυτών. Όπως η έρευνα του  Chris Hamby για το BuzzFeed News αποκάλυψε πρόσφατα, οι χρηματοδοτικοί οίκοι ήδη έχουν δημιουργήσει μια εξελιγμένη αγορά γύρω από τις υποθέσεις ISDS και αυτοί που γνωρίζουν αναμένουν ότι οι επιχειρήσεις της Wall Street σύντομα θα διαπραγματεύονται υποθέσεις ISDS «σε βιομηχανική κλίμακα.»

Επειδή μόνο οι επιχειρήσεις και όχι οι κυβερνήσεις μπορούν να καταθέσουν αγωγές ISDS, οι κυβερνήσεις δεν έχουν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης, καθώς δεν έχουν πιθανά κέρδη να αντλήσουν. Στην Κόστα Ρίκα – η οποία έχει επίσης δεχθεί αγωγή ISDS χρηματοδοτούμενη από τρίτους σχετικά με ένα περιβαλλοντικά επιζήμιο μεταλλείο χρυσού – το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα έχει ετήσιο προϋπολογισμό ύψους μόνο $17 εκατομμυρίων. Στη Βολιβία – μια από τις φτωχότερες χώρες του δυτικού ημισφαιρίου, η οποία αντιμετωπίζει αγωγή ISDS που χρηματοδοτείται από τρίτους σχετικά με ένα μεταλλείο αργύρου – το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα έχει προϋπολογισμό $12 εκατομμύρια.

Αντίθετα, το Tenor hedge fund πρόσφατα ανέβασε στα $170 εκατομμύρια τα κονδύλιά του που προορίζονται για τις διαιτησίες. Ένας άλλος «εκ τρίτου» χρηματοδότης, το Calunius Funds με έδρα το Λονδίνο, ισχυρίζεται ότι «καμμία υπόθεση δεν είναι πολύ μεγάλη» για την εταιρεία. Calunius ταμεία υποστηρίζει ότι «δεν υπάρχει περίπτωση είναι πολύ μεγάλο» για την επιχείρηση. Η Burford Capital, ένας άλλος σημαντικός παίκτης, επένδυσε $700 εκατομμύρια σε αγωγές τρίτων μεταξύ 2009 και 2015, που της απέδωσε ένα 70% επί του του επενδεδυμένου κεφαλαίου το 2015.

Όταν χρηματοδότες με τόσο βαθιές τσέπες υποστηρίζουν εταιρικές αγωγές ενάντια σε κυβερνήσεις που δεν διαθέτουν ρευστό, αυξάνεται η πιθανότητα ότι η κυβέρνηση θα παραδοθεί και θα αποσύρει τις πολιτικές που προκάλεσαν τις αγωγές από τις εταιρείες. Ακόμη και αν οι κυβερνήσεις «κερδίσουν» μια υπόθεση ISDS, μπορούν ακόμα να υποχρεωθούν να πληρώσουν τα νομικά έξοδα τους, που είναι κατά μέσο όρο $8 εκατομμύρια ανά περίπτωση και μπορεί να υπερβαίνουν τα $30 εκατομμύρια. Αντιμετωπίζοντας ένα τέτοιο κόστος, και εταιρείες χρηματοδοτούμενες από  τρίτους που μπορούν να αντέξουν οικονομικά μακροχρόνιες νομικές μάχες, οι κυβερνήσεις μπορεί να διαπιστώσουν ότι η υποβάθμιση των περιβαλλοντικών κανονισμών είναι πιο συνετή οικονομικά από το να προσπαθήσουν να τους υπερασπιστούν.

Η χρηματοδότηση νομικών απαιτήσεων από τρίτους έχει επίσης δημιουργήσει σημαντική ανησυχία και πέρα από τον κόσμο των ISDS, με τον προβληματισμό οτι ενθαρρύνει τις  επιπόλαιες αγωγές και δημιουργεί σύγκρουση συμφερόντων, όταν οι χρηματοδότες προσπαθούν να επηρεάσουν το χειρισμό των υποθέσεων. Πράγματι, η επιρροή του Tenor στις υποθέσεις ορυχείων εναντίον της Κολομβίας και της Ρουμανίας είναι εμφανής – η Tenor έχει γίνει ένας σημαντικός μέτοχος της Eco Oro και της Gabriel Resources και ένας υπάλληλος της Tenor βρίσκεται στο διοικητικό συμβούλιο και των δύο εταιρειών. Η συμφωνία της Eco Oro με την Tenor έχει δεχθεί επίθεση ακόμη  και από τους ίδιους τους μετόχους της Eco Oro ως «καταναγκαστική και καταχρηστική» φτιαγμένη προς όφελος των βασικών insiders της εταιρείας.

Φυσικά, η έλλειψη κονδυλίων δεν θα έπρεπε να είναι εμπόδιο για τη δικαιοσύνη και τα συστήματα απονομής δικαιοσύνης θα έπρεπε να είναι σχεδιασμένα με τρόπο που να είναι οικονομικά προσιτό να κατατεθεί μια έγκυρη απαίτηση. Αλλά η μετατροπή των απαιτήσεων σε χρηματιστηριακό προϊόν μέσω της Wall Street είναι το χειρότερο πιθανό μοντέλο χρηματοδότησης. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα ISDS, όπου οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες τελικά κερδοσκοπούν με τεράστιες αποζημιώσεις από τα δημόσια ταμεία.

Σε μια εποχή όπου οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να αυξάνουν τις προσπάθειές τους να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή και να προστατεύσουν το καθαρό νερό και αέρα, η χρηματοδότηση από τρίτους προσθέτει άλλο ένα επίπεδο επιθετικής κερδοσκοπίας σε ένα σύστημα ISDS που ήδη υπονομεύει την ικανότητα των κυβερνήσεων να ενεργούν προς το δημόσιο συμφέρον.

Δείτε από το 43ο  λεπτό και μετά την παρέμβαση του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών ''ΠΕΛΑΓΟΣ'' , για τα κητώδη του Κορινθιακού στην συνεδρίαση της υποεπιτροπής υδατικών πόρων της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος στις 25/4/17.

Στέφανος Σταμέλλος 

Αίτημα που υποβλήθηκε από την ΙΡΙΔΑ και τον ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ στο Λιμενικό Τμήμα και στο Λιμενικό Ταμείο  Αιγίου αναφορικά με την ρύπανση στον λιμένα Αιγίου:

Πολύ συχνά διαβάζω από δημοσιογραφούντες, εμφορούμενους από μια θρησκευτικής μανίας υποστηρικτική ψύχωση με τα των εξορύξεων και των μεταλλείων, πως η εκμετάλλευση των γνωστών στη χώρα μας «διαθέσιμων κοιτασμάτων» ορυκτών υλών πρέπει να είναι όχι μόνο άμεσης προτεραιότητας, αλλά και οτι θα πρέπει ασυζητητί να κατισχύει έναντι όλων των άλλων στον ίδιο τόπο αναπτυξιακών εναλλακτικών δυνατοτήτων -κάτι που με την διαχρονική και ισχυρή πίεση των μεταλλευτικών εταιρειών έχει εμποτίσει βαθειά τον ισχύοντα Μεταλλευτικό Κώδικα.

H Σουηδία δίνει φορολογικές απαλλαγές σε όσους επιδιορθώνουν σπασμένα και χαλασμένα αντικείμενα και συσκευές, αντί να αγοράσουν καινούρια. Πρόκειται για δυο διαφορετικά μέτρα που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από τον Ιανουάριο 2017: αφ’ενός μείωση του ΦΠΑ για τις επισκευές αντικειμένων και αφ’ετέρου επιστροφή φόρου για την επιδιόρθωση ηλεκτρικών συσκευών.

Οι Σουηδοί νομοθετούν ενάντια στην «κουλτούρα του πετάγματoς» (throw-away culture), δίνοντας οικονομικά κίνητρα υπερ της μείωσης της άσκοπης κατανάλωσης. Επιπλέον, σύμφωνα με τον υπουργό οικονομικών και καταναλωτικών θεμάτων της χώρας, «αυτή είναι μια πολιτική που μπορεί να οδηγήσει και σε νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες και νέες θέσεις εργασίας. Η επιδιόρθωση είναι δραστηριότητα έντασης εργασίας και μπορεί να ανοίξει νέες αγορές για ανθρώπους που δεν έχουν τόσο μεγάλη μόρφωση αλλά πιάνουν τα χέρια τους».

Η προώθηση της επισκευής και της επιδιόρθωσης μπορεί να φαίνεται ανούσια όταν υπάρχουν τόσα φλέγοντα περιβαλλοντικά προβλήματα, αλλά είναι ακριβώς ο ακατάσχετος καταναλωτισμός που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για αυτά τα προβλήματα… Είναι η κυρίαρχη οικονομική σκέψη που μετρά την ανάπτυξη με την αγορά νέων προϊόντων (consumer spending). Είναι και η αντίστοιχη νοοτροπία που συστηματικά, εδώ και δεκαετίες, έχει καλλιεργηθεί στους ανθρώπους και συνδέει την ευημερία με την κατανάλωση. Το σύστημα δουλεύει άψογα και φροντίζει τα νέα, γυαλιστερά και λαχταριστά προϊόντα να επιδοτούνται ποικιλοτρόπως  και να έρχονται στους καταναλωτές φτηνότερα από την επισκευή των παλιών – και μερικές φορές να προσφέρονται εντελώς δωρεάν. Η τεχνητή ζήτηση για όλο και περισσότερα καταναλωτικά αγαθά καταβροχθίζει τους φυσικούς πόρους του πλανήτη και διογκώνει εκθετικά το πρόβλημα των σκουπιδιών, που είναι τα καταναλωτικά αγαθά της προηγούμενης μέρας… Οι μεγάλοι ωφελημένοι (και, τελικά, αυτοί που φτιάχνουν τους νόμους) είναι οι βιομηχανίες σε όλη την αλυσίδα της παραγωγής, συμπεριλαμβανομένων των εταιρειών που παρέχουν τις πρώτες ύλες (εξορυκτικές, εταιρείες ξυλείας κλπ).

Οι Σουηδοί λοιπόν έκαναν ένα μικρό βήμα για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων στην πηγή – που είναι τα μυαλά των ανθρώπων – και όχι στη χωματερή. Ανεπαρκές το μέτρο; Ναι, σίγουρα δεν θα τους πιστώσει κανείς με την πρόθεση να ρίξουν τον καπιταλισμό.  Σταγόνα στον ωκεανό; Ίσως, αλλά … είπαμε, στο μυαλό είναι ο στόχος.

Μιλάμε βέβαια για τους Σουηδούς που έχουν ήδη λύσει τα προβλήματα με τη διαχείριση των σκουπιδιών αφού επιτυγχάνουν ένα πρωτοφανές ποσοστό ανακύκλωσης 99% σε εθνικό επίπεδο. Το σύστημα να εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την υπευθυνότητα των κατοίκων της χώρας που διαχωρίζουν οι ίδιοι τα οικιακά τους σκουπίδια. (Η κριτική στη Σουηδία για την πρακτική αποτέφρωσης των μη ανακυκλώσιμων οικιακών απορριμμάτων – που δεν τους φτάνουν κιόλας και εισάγουν από άλλες χώρες –  δεν είναι αντικείμενο αυτής της ανάρτησης).

Και ας μη μας πρήζουν κάτι ξεχασμένοι δόκτορες γεωλογίας, που κατοικοεδρεύουν στη Σουηδία αλλά καίγονται να προχωρήσει το φαραωνικό σχέδιο εξόρυξης στη Χαλκιδική, με τα επιτεύγματα της χώρας στον εξορυκτικό τομέα. Σε μια χώρα με στοιχειώδη σοβαρότητα, ένα περιβαλλοντικό, οικονομικό και επιστημονικό φιάσκο, όπως αυτό της Ελληνικός Χρυσός (ο δόκτωρ έχει αρθρογραφήσει μέχρι και για την εγκυρότητα της μεταλλουργικής μεθόδου flash smelting!), δεν θα είχε ΚΑΜΜΙΑ πιθανότητα να εγκριθεί και να προχωρήσει.