Στο νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής με τίτλο ''Ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική στο νησιωτικό χώρο και άλλες διατάξεις'' έρχεται στο άρθρο 25 τροποποίηση του άρθρου 14 του ν. 2971/2001 περί παραχώρησης αιγιαλού κλπ.
Η Ανθεκτικότητα, το κλειδί της προσαρμογής
«Ημέρα θλίψης για την Αρχαιολογική Υπηρεσία» χαρακτηρίζει την 30η Αυγούστου του 2020, ημέρα που εκδηλώθηκε η πυρκαγιά στις Μυκήνες, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων
«Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων καλεί την ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού να θέσει σε απόλυτη προτεραιότητα την χρηματοδότηση των εργασιών υποδομής από τον κρατικό προϋπολογισμό και το ΤΑΠΑ», καταλήγει.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«H 30η Αυγούστου του 2020 υπήρξε μια μέρα θλίψης για την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Πρόκειται για την ημέρα που είδαμε τη φωτιά να περνάει μέσα από τον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών. Ανεξαρτήτως της τελικής του έκβασης, το γεγονός είναι ανεπίτρεπτο για ένα μνημειακό σύνολο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι πολύ σημαντικό ότι οι εκτιμήσεις των ειδικών υποδεικνύουν ότι τα κτηριακά κατάλοιπα του αρχαιολογικού χώρου δεν έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη.
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων διατυπώνει την αγανάκτησή του για την επικοινωνιακή διαχείριση του εξαιρετικά δυσάρεστου γεγονότος της πυρκαγιάς στην μητρόπολη του Μυκηναϊκού Κόσμου. Τα μνημεία δεν επιτρέπεται να αποτελούν πεδίο ύποπτου, ανούσιου και φθηνού πολιτικού και μικροπολιτικού ανταγωνισμού. Τα πολλά προβλήματά τους δεν αντιμετωπίζονται ευκαιριακά ούτε με αφορμή ατυχή και δυσάρεστα περιστατικά. Πίσω από τα μνημεία στέκονται οι άνθρωποί τους, οι εργατοτεχνίτες, οι φύλακες, οι συντηρητές, οι μηχανικοί, οι αρχιτέκτονες και οι αρχαιολόγοι που δίνουν καθημερινά, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, τον αγώνα για να εξασφαλιστούν οι συνθήκες για την προστασία τους. Στην περίπτωση των Μυκηνών, αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι ήταν που έσωσαν με την πρόνοια και την άμεση επέμβασή τους το κορυφαίο μνημειακό σύνολο από την υλική καταστροφή.
Αλγεινή εντύπωση μας προκάλεσε η προσπάθεια υποβάθμισης του ζητήματος από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η πολιτική ηγεσία δεν είδε ούτε τη βαριά συμβολική και ηθική βλάβη από το πέρασμα της φωτιάς από ένα μνημείο UNESCO, ούτε καν την έκθεση της χώρας στα διεθνή ΜΜΕ. Δεν μπορεί να μην αναρωτηθούμε γιατί δεν υπήρξε σταθμευμένο όχημα της πυροσβεστικής υπηρεσίας έξω από τον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, ώστε να επέμβει άμεσα, πριν η φωτιά επεκταθεί εντός του χώρου. Δεν μπορεί να μην αναρωτηθούμε γιατί οι Μυκήνες, κατά δήλωση της Υπουργού, δεν έχουν τρεχούμενο νερό. Δεν μπορεί να μην αναρωτηθούμε ποιες ήταν οι προτεραιότητες της πολιτικής ηγεσίας μετά το συμβάν.
Την επόμενη μέρα, πρέπει όλοι να σκύψουμε το κεφάλι και να εντοπίσουμε τις αιτίες, τις αδυναμίες και το ενδεχόμενο τα μνημεία και οι αρχαιολογικοί μας χώροι να μην είναι επαρκώς θωρακισμένοι απέναντι σε ακραία φυσικά φαινόμενα. Επισημαίνουμε για μια ακόμη φορά στην πολιτική αλλά και την υπηρεσιακή ηγεσία του Υπουργείου την αναγκαιότητα εκπόνησης εμπεριστατωμένων σχεδίων διαχείρισης των αρχαιολογικών χώρων για τη θωράκισή τους από τα έντονα φυσικά φαινόμενα και εν γένει από κινδύνους, δεδομένων και των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Επισημαίνουμε τη σημασία των έργων υποδομής συνολικά: στην εγκατάσταση, την συντήρηση και την λειτουργία σύγχρονων δικτύων πυροπροστασίας, τις συστηματικές αποψιλώσεις των αρχαιολογικών χώρων με έγκαιρες εγκρίσεις των σχετικών πιστώσεων, τα αντιπλημμυρικά έργα και τις λοιπές εργασίες που κάθε χρόνο υλοποιούνται, πολλές φορές με εξαιρετική δυσκολία, από τις υποστελεχωμένες Εφορείες Αρχαιοτήτων και άλλες Υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ, χωρίς καν το απαιτούμενο μόνιμο προσωπικό. Εργασίες, που συνιστούν την στοιχειώδη συνθήκη για την προστασία και την ασφαλή λειτουργία χώρων και μνημείων για το κοινό και για την ακεραιότητα της υλικής μας κληρονομιάς.
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων καλεί την ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού να θέσει σε απόλυτη προτεραιότητα την χρηματοδότηση των εργασιών υποδομής από τον κρατικό προϋπολογισμό και το ΤΑΠΑ».
13.09.2020
ΠΗΓΗ:karteria1.blogspot
Toυ Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ.
Τελείωσαν επί τέλους τα πολλά προβλήματα που άδικα και παράνομα της δημιουργούσε η προηγούμενη κυβέρνηση; Όλα καλά τώρα; Λειτουργούν στο φουλ όλα της τα έργα; Για να δούμε.
Ήδη ξεπεράσαμε τον ένα χρόνο που η Νέα Δημοκρατία είναι κυβέρνηση και η “εμβληματική επένδυση” της Eldorado Gold είναι ακριβώς εκεί που ήταν και επί της προηγούμενης, της “ιδεοληπτικά” εχθρικής προς τις επενδύσεις διακυβέρνησης. Η πρωθυπουργική υπόσχεση πως η Ν.Δ. θα προχωρούσε στην πλήρη αδειοδότηση όλων των επί μέρους έργων της καναδικής εταιρείας στη Χαλκιδική ώστε η επένδυση να τεθεί σε πλήρη λειτουργία τον πρώτο μήνα αφότου θα αναλάμβανε την εξουσία μένει ανεκπλήρωτη. Και πρέπει να αναρωτηθούμε, τι συνέβη και οι τότε κραυγές του σημερινού υπουργού ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη και του σημερινού υπουργού περιβάλλοντος Κωστή Χατζηδάκη, για την «εγκληματική καθυστέρηση», για τα «αδικαιολόγητα εμπόδια» που έβαζε η προηγούμενη κυβέρνηση, για τη δήθεν «υποχρέωσή μας για αποζημιώσεις 750 εκατομμυρίων ευρώ που θα έπρεπε να καταβάλουμε αν τα απαιτήσει η εταιρεία λόγω των καθυστερήσεων στις αδειοδοτήσεις», τι συνέβη αλήθεια και οι κραυγές αυτές σίγασαν εντελώς;
Το έργο του μεταλλείου στις Σκουριές (το μεγάλο asset της εταιρείας στην Ελλάδα) είναι σε στασιμότητα, σε κατάσταση συντήρησης. Η εξόρυξη δεν έχει ξεκινήσει εκεί, ούτε πολύ περισσότερο η παραγωγή, και είναι αβέβαιο αν ποτέ ξεκινήσουν. Λόγω αφενός του τεχνικά γεμάτου δυσκολίες “ευφάνταστου” σχεδιασμού μιας ταυτόχρονα επιφανειακής και υπόγειας εξόρυξης, κυρίως όμως λόγω του, σχετιζόμενου με το προηγούμενο, μεγάλου κόστους λειτουργίας που όπως φαίνεται δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από τα διαθέσιμα κεφάλαια της εταιρείας.
Το μόνο έργο της εταιρείας σε πλήρη λειτουργία στην Ελλάδα είναι το μεταλλείο της Ολυμπιάδας, αλλά και εκεί τα τεχνικά προβλήματα είναι πολλά και σημαντικά, κυρίως λόγω της δυσκολίας παραγωγής συμπυκνωμάτων με βιομηχανικά αποδεκτές τιμές περιεκτικότητας σε ανεπιθύμητες αρσενικούχες προσμίξεις.
Ούτε λόγος βέβαια να γίνεται για εγκατάσταση μεταλλουργικής μονάδας στο Στρατώνι προς παραγωγή εδώ καθαρών πολύτιμων μετάλλων με την ανατριχιαστική ιδέα μιας flash smelting πυρομεταλλουργικής επεξεργασίας αρσενικούχων πυριτών. Αυτά ήταν ανέκδοτα για αφελείς που τον καιρό που προβλήθηκαν έπαιξαν τον προπαγανδιστικό τους ρόλο, πείθοντας πολλούς για τα αναμενόμενα δήθεν μεγάλα οφέλη για την εθνική μας οικονομία. Και επ’ αυτού να προσγειωθούμε επί τέλους αποδεχόμενοι (αν το αντέχουμε) πως η εταιρεία δεν παράγει και δεν πρόκειται να παράγει στην Ελλάδα ούτε γραμμάριο οποιουδήποτε μετάλλου. Μόνο απόβλητα άφηνε, αφήνει και θα αφήνει εδώ από τις δραστηριότητές της.
Η Eldorado Gold επιβιώνει σήμερα και η τιμή της μετοχής της κινείται ανοδικά λόγω της έναρξης παραγωγής στο νέο της μεταλλείο Lamaque στον Καναδά και στη συνέχιση της παραγωγής στο μεταλλείο Kisladag στην Τουρκία, κυρίως όμως λόγω της συγκυριακά εξαιρετικά υψηλής τιμής του χρυσού σήμερα.
Να μην ξεχνάμε βέβαια πως εκκρεμεί η υπογραφή νέας σύμβασης μεταξύ της εταιρείας και του ελληνικού Δημοσίου (νέας σύμβασης που μεταξύ των άλλων βολικά θα εξαλείφει τη συμβατική και μέχρι σήμερα ισχύουσα υποχρέωση της εταιρείας για τη δημιουργία μεταλλουργίας και παραγωγής εδώ πολύτιμων μετάλλων). Έχουν όμως περάσει πολλοί μήνες από τότε που ανακοινώθηκε η έναρξη των «με φιλικό και εγκάρδιο πνεύμα» σχετικών μεταξύ των δύο μερών διαπραγματεύσεων επ’ αυτού. Τι συμβαίνει λοιπόν και δεν υπάρχει μέχρι τώρα κατάληξη τους;
Εκείνο που αποτελεί μέγα εμπόδιο για την υπογραφή της νέας σύμβασης και της συνεπαγόμενης νέας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ή επέκτασης της ήδη ισχύουσας, δεν είναι τα περιβαλλοντικά θέματα. Αυτά κάπως θα μπορούσαν να κουκουλωθούν, με έναν μάλιστα ίσως ισχυρισμό για πρόβλεψη βελτιωμένων μεθόδων προστασίας του περιβάλλοντος. Εκείνο που πραγματικά φρενάρει μέχρι πλήρους στασιμότητας την υπογραφή νέας σύμβασης είναι οι απαιτήσεις από μέρους της εταιρείας για “εξασφαλίσεις” της επένδυσής της. Εξασφαλίσεις που όπως φαίνεται προβάλλονται τόσο εκβιαστικά και είναι τόσο υπέρ της εταιρείας και εναντίον του Δημοσίου συμφέροντος, τόσο αποικιακού τύπου δηλαδή, που ακόμα και οι κ. Χατζηδάκης και Γεωργιάδης (ακόμα και με την κάλυψη που τους παρέχουν οι ρυθμίσεις των ήδη πλέον ψηφισμένων και προκλητικά φιλοεπενδυτικών δικών τους περιβαλλοντικού και αναπτυξιακού νόμου) αδυνατούν, δεν έχουν το κουράγιο, ντρέπονται να τις αποδεχτούν.
Κάπου εκεί είναι σήμερα η υπόθεση της “εμβληματικής” επένδυσης της Eldorado Gold. Και αναμένουμε να δούμε τι θα γίνει παραπέρα.
Καλά που δεν πήγαμε και σε κανένα πόλεμο για την επένδυση αυτή. Για τα χρυσάφια της.
02/09/2020
ΠΗΓΗ:antigoldgr
Μόλις πριν από λίγες ημέρες, το Πράσινο Κίνημα έφερε σε πρώτο πλάνο το αποκαλυπτικό έγγραφο – κόλαφος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,
Σκίτσο του Βασίλη Παπαγεωργίου (από το Πριν)
Από την Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου Κατά της Καύσης Σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ, ανακοινώθηκαν τα εξής:
Ως πολίτες του Βόλου απευθυνόμαστε σε εσάς ως βουλευτές του νομού Μαγνησίας, κ.κ.Λιούπη Αθ., Μαραβέγια Κ., Μπουκώρε Η. και Μακρή Ζ..
Γνωρίζετε το πρόβλημα νοσηρότητας και θνησιμότητας που αντιμετωπίζει ο Βόλος και που έχει προκαλέσει μεγάλες κινητοποιήσεις των κατοίκων του. Η πιθανότητα αυτό να οφείλεται στην αέρια ρύπανση που προκαλεί η καθημερινή καύση 700 τόνων σκουπιδιών και πετ κοκ από την ΑΓΕΤ-Lafarge εντός της πόλης ανάγκασε τον πρωθυπουργό να σναφερθεί δημόσια στο "ηθικό προβλημα του Βόλου" και να δεχθεί να ακούσει τις απόψεις της Επιτροπής Πολιτών στην έδρα του κόμματος σας στην Αθήνα τον Απρίλιο του 2019.
Αναμέναμε ότι θα υπήρχαν μέτρα που θα περιόριζαν το πρόβλημα, αλλά αντί αυτών το αρμόδιο υπουργείο στο γενικότερο πλαίσιο των fast track διαδικασιών που προωθούν την καύση σκουπιδιών (όπως η διαβούλευση-αστραπή για τον νέο ΕΣΔΑ) εδωσε στις αρχές του Ιουνίου 2020 την έγκριση στην ΑΓΕΤ—Lafarge να αρχίσει να καίει ένα νέο είδος αποβλήτων, γνωστό ως CLO, με κωδικό ΕΚΑ 190305.fafast track διαδικασίες αναφορικά με την προώθηση της καύσης st track διαδικασίες αναφορικά με την προώθηση της καύσης
Σχετικά με την τρίμηνη πειραματική καύση του απόβλητου αυτού:
1.Οι αρμόδιιοι δε γνωρίζουν τι ρύπους εκπέμπει και ως εκ τούτου δε θέλουμε να γίνει η πόλη μας κι εμείς ένα στοχευμένο πειραματόζωο, ώσπου να το μάθουν.
2.Πρόκειται για ένα νέο κωδικό απορριμματογενούς καυσίμου, που δεν συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο της ΑΕΠΟ και μέσω αυτού του ανήθικου και εγκληματικού πειράματοςθα επιχειρηθεί η αδειοδότησή του.
Κατόπιν των ανωτέρω σας απευθύνουμε την ανοιχτή αυτή επιστολή και σας καλούμε να αναλάβετε πρωτοβουλίες που θα ακυρώσουν το ανήθικο και απαράδεκτο πείραμα.
Εκ των πραγμάτων σας καθιστούμε υπεύθυνους για την ενημέρωσή μας σε ό,τι αφορά την εξέλιξη του θέματος.
Ο Στ. Λημνιός, σχολιάζει σχετικά:
Με αίτηση της - στις 21/7/20 - η ΑΓΕΤ ζητά από τον ΕΔΣΝΑ (ΦΟΡΕΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΟΒΛΉΤΩΝ ΝΟΜΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ) να της δώσει 5. 000 τόνους σκουπίδια για να τα κάψει πειραματικά στο Βόλο και στο Αλιβέρι.
του Stephane Foucart (*)
Από μια καταστροφή μπορεί να γεννηθεί κάτι καλό: αυτή ήταν η ελπίδα όσων ασχολούνται με το περιβάλλον. Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να προσγειωθούν. Ο κόσμος μετά την πανδημία προαναγγέλλεται ίδιος με τον προηγούμενο. Στην Ευρώπη, τόσο σε κοινοτικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, όλα δείχνουν ότι η οικονομική ανάκαμψη θα γίνει χωρίς μέριμνα για την οικολογία. Το Green Dealμε το οποίο η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ήθελε να σφραγίσει τη θητεία της δέχεται επιθέσεις τόσο από τα βιομηχανικά λόμπι όσο και από τα περισσότερα μέλη της Ενωσης.
Ακόμη και η Γερμανία καθυστερεί να στείλει στις Βρυξέλλες το σχέδιό της για το κλίμα που θα προβλέπει τα μέσα για τη μείωση των εκπομπών μέχρι το 2030. Το περιβάλλον αντιμετωπίζεται ως ένα δευτερεύον θέμα που μπορεί στην ανάγκη να αναβληθεί για αργότερα. Η προτεραιότητα τώρα είναι να ανακάμψει η οικονομική δραστηριότητα, να επιστρέψει η ζήτηση και να μπει ξανά ο κόσμος στην τροχιά που για λίγο εγκατέλειψε. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, κανένα περιβαλλοντικό ή κλιματικό αντάλλαγμα δεν ζητήθηκε από τις μεγάλες εταιρείες που θα ενισχυθούν με 20 δισεκατομμύρια ευρώ από το δημόσιο χρήμα.
Κι όμως, η διακοπή της οικονομίας ήταν μια ευκαιρία να επαναχαραχθεί η πολιτική με την πρωταρχική έννοια του όρου, δηλαδή τον προσδιορισμό και την επιδίωξη των επιθυμητών κοινών στόχων. Η ευκαιρία ήταν ιδανική να επιλεγούν οι τομείς δραστηριότητας που πρέπει να στηριχθούν. Δεν ετοιμάζεται κάτι τέτοιο όμως. Κι αυτό το χαμένο ραντεβού αναδεικνύει ένα από τα μεγάλα παράδοξα της εποχής μας: το να κάνεις πολιτική στον 21οαιώνα σημαίνει να αρνείσαι να κάνεις. Είναι να αποφασίζεις ότι δεν θα αποφασίσεις και να τα αναθέτεις όλα στην προσφορά και τη ζήτηση.
Και αυτό είναι ακόμη πιο δυσάρεστο αν λάβει κανείς υπόψη του ότι η κοινή γνώμη επιθυμεί τις αλλαγές. Οι Γάλλοι τοποθετούν την επιδημία στην κορυφή των ανησυχιών τους (76%) και ακολουθούν το σύστημα υγείας και η κλιματική αλλαγή. Σε επόμενες θέσεις βρίσκονται τα συνήθη προβλήματα, όπως η αγοραστική δύναμη, το δημόσιο χρέος, η ανεργία και η ανασφάλεια.
Απέναντι στην πανδημία, που καταστρέφει θέσεις εργασίας, οξύνει τις ανισότητες και στερεί τον καθένα από εμάς από θεμελιώδεις ελευθερίες, η κλιματική αλλαγή παραμένει μια μείζων ανησυχία.
Γιατί; Όχι επειδή η εξάπλωση της ασθένειας αποδίδεται στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Αν η καταστροφή που συντελείται αυτή την περίοδο ενισχύει τις ευαισθησίες για το περιβαλλοντικό ζήτημα, είναι επειδή δείχνει πόσο εύθραυστο είναι το παραγωγικό σύστημα και η βιόσφαιρα. Ξαφνικά, συνειδητοποιούμε ότι ένα γεγονός που παρουσιάζει μικρούς κινδύνους για ένα άτομο (για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, η πιθανότητα θανάτου από τον Covid-19 είναι πολύ μικρή) μπορεί να θέσει υπό περιορισμό τον μισό πληθυσμό της γης και να σταματήσει την παγκόσμια οικονομία.
Αντιστοίχως, η πιθανότητα να πεθάνει κανείς ευθέως από μόλυνση που σχετίζεται με το πλαστικό, από τα εντομοκτόνα ή από την υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας είναι πολύ μικρή. Αυτός ο τρόπος σκέψης, όμως, κρύβει τον εύθραυστο χαρακτήρα των οικονομικών και κοινωνικών δομών από τις οποίες εξαρτιόμαστε.
(*) Ο Στεφάν Φουκάρ είναι αρθρογράφος της Monde
¨Οι ΠΟΛΙΤΕΣ δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα το διαφορετικό από αυτούς που ασκούν εξουσία τόσα χρόνια . Η ανάγκη για ανατροπή και νέα ανθρώπινη κοινωνία με άλλες αξίες είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. ¨