Κείνες οι νύχτες!

Κείνες οι νύχτες, οι βαριές, οι χειμωνιάτικες,

που με τις θλίψεις τους, τα μάτια μας βουρκώνουν,

κείνες οι νύχτες, οι βαριές, οι αξημέρωτες

σέρνονται μέσα μας, βαθιά και μας πληγώνουν.

Κείνες τις νύχτες, με βροχές και μ' αστραπόβροντα

μεν' η ψυχή μου στης αγρύπνιας της το σάλο.

Σαν το δεντρί, το μοναχό κει στα κατάραχα,

που τους βοριάδες καρτερεί και τίποτ' άλλο.

(στίχοι του Κερασοχωρίτη Ευρυτάνα ποιητή Γιάννη Μεριγγούνη)